Bakışı orada evvelce yürüdükleri zamanki bakış değil, son defa evde kendisini şaşırtmış olan bakıştı. Güler yüzlü halinde bile bir çekingenlik, bir durgunluk vardı. Oblomov anladı ki artık onunla duygu oyunları, masumane konuşmalar olamazdı; o sevinçli, çocukça devirler geçmişti.
Söylenmeden kalan, ince bir soruyla söyletilmesi mümkün olan birçok şey aralarında hiç konuşulmadan kararlaşmıştı, o kadar ki artık geri dönmek de imkânsızdı.