Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
venüskitaplik
venüskitaplik
@sylviasdiary
uluslararası ilişkiler
7 Nisan
7 okur puanı
Mart 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
ay günlükleri serisinin ilk kitabı cinder’da günümüzden yüzyıllar sonra olası gelecekteki bir cinderella hikayesini görüyoruz. dünya, dördüncü dünya savaşını yaşamış, arabaların yerini hava araçları almış, kimlik kartları yerine bilekte taşınan kimlik çiplerinin olduğu, insanlar, androidler ve sayborgların bir arada yaşadığı bir yerdir.
son dünya savaşından sonra varolan bütün ülkeler yıkılmış ve avrupa federasyonu, afrika ulusları topluluğu, amerika cumhuriyeti ve doğu ulusları topluluğu gibi yeni devletler ortaya çıkmıştır. dünyada antidotu bulunamayan adına da letumosis dedikleri ölümcül bir veba salgını vardır. bir de ay ülkesinde yaşayan aylılar.
başroldeki cinder, üvey annesi ve kız kardeşleriyle yaşayan kendi halinde bir mekanik ustasıdır. ta ki prens kai’yle tanışıp potansiyelini yavaş yavaş öğrenmeye başlayana kadar.
bu kitabı bitirmem çok uzun sürdü ama aslında oldukça sürükleyici bir anlatımının olduğunu söylemeliyim. cinderella deyince aklımıza gelen o tipik masaldan fazlasıyla farklı, oldukça özgün. özellikle bir zamanlar “once upon a time” diye bir dizi vardı bilir misiniz? çok severdim. masal karakterlerinin günümüze yansımış hikayelerinden oluşuyordu. küçüklüğümden beri masallara karşı hep bir ilgim olmuştur bu yüzdendir ki bu seriyi bayılarak okuyacağımı daha elime almadan biliyordum. ki öyle de oldu. masallarla, bilim kurguyla ve fantastik ögelerle aranız iyiyse bu seriyi okumanızı şiddetle tavsiye ederim.
şeker portakalı, brezilyalı yazar josé mauro de vasconcelos'un 1968 tarihinde yazılmış romanıdır. türü çocuk romanı kategorisine de girse asla bir çocuk romanı olduğunu düşünmüyorum. romanın otobiyografik izler taşıdığı söylenmektedir, üç kitaptan oluşan serinin ilk kitabı şeker portakalı. güneşi uyandıralım ve delifişek ise serinin devam kitapları. aynı zamanda kitap, 2012 yılında yine brezilyalı yönetmen marcos bernstein yönetmenliğinde sinemaya uyarlanmıştır. henüz izlemedim ama izlenecekler listeme eklendi bile. bu kitabı iki yıl önce okumuştum fakat beni bu kadar etkilemiş bir kitabın paylaşımını yapmasaydım herhalde bu profilde bir şeyler eksik kalırdı.
okurken içim o kadar acımıştı ki hıçkıra hıçkıra ağlamıştım, günlerce etkisinden çıkamadığımı hatırlıyorum. canım zeze, o kadar tatlı bir çocuksun ki... beş yaşındaki bir çocuğa göre dünyayı algılayışı üst seviye, etrafında neler dönüyor her şeyin de farkında. ailenin sana kattığı değersizlik şeman ve sevilmeye layık olmadığını düşünmen. naifliğin. hayalperestliğin. hinliğin. hikayen içimi burktu çocuğum.
ne zaman bir tezer özlü okusam içim burulur, güzel insanların bu dünyayı erken terk ettiğini görmek ne kadar üzücü. şansım olsaydı hoş bir sohbet geçirmek isterdim kendisiyle. belki en sevdiğim yazar olduğu içindir, bilemiyorum. varoluşunu kavramaya çalışan, her daim yeni şeyler görmeyi hedefleyen bir düşünce yapısı. sisteme duyduğu öfke ve o başkaldırının yanı sıra içinde beslediği umut kırıntıları için seviyorum sanırım. ne denir ki? ölüme ve ölüm düşüncesine bu kadar yakınken aynı zamanda yaşamayı sevmek mümkün mü?
bu kitabı yıllaar önce lisedeyken almış okumuştum, ardından bir daha okudum. şimdilerdeyse yeniden bir tezer özlü okuması yapmam gerektiğini düşünüyorum. tüm cümlelerin altını çizmemek için kendimi tuttum desem? üstelik her okumada bir başka detayını fark edip seviniyorum. bu yazar benim için dönüp tekrar tekrar okuyacağım, başucumda duran, altını çizdiğim cümleleri açıp açıp okuduğum biridir. kalemi o kadar güzel ve derin ki, olumsuz bir şey göremiyorum. sanırım tek olumsuzluğu depresif bir üslubunun olması. oğuz atay okumak gibi tezer özlünün kalemini okumak da zor bir iş aslında. herkese hitap etmeyebileceği gibi cümleleri duygu yüklü, acı dolu.
