"Dün sabaha karşı kendimle konuştum
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum.
Yokuşun başında bir düşman vardı,
Onu vurmaya gittim kendimle vuruştum."
Özdemir Asaf
....Sonunda denize kavuştuk
ölümün kıyısında dönerek
Gömgök mavi kesildi her yan
rüzgar dindi
ağır ağır
duruldu sular
altın bir kumsalda açtık gözlerimizi
ellerimiz kenetli
ağzımızda bal tadı .