Hanedan halkının Mustafa Kemal hakkında evin içinde ne konuştuğu bizi hiç ilgilendirmez. Mahrem konuşmalar tarihe mâl olamaz. Bugün ise samimi olarak şunu söylüyorlar: “Mustafa Kemal irticaya karşıdır.” Çünkü hanedan da “mürteci” diyebileceğimiz birtakım grupları sevmez. Çünkü hanedan, tasavvufî terbiye sahibidir; gösterişli, nümayişli, yıkıcı, tahkir yoluna sapan
fundamentalist diyebileceğimiz gruplarla iyi anlaşamazlar. İkincisi, “Devleti kurtarmıştır” derler. Bir Türk generalin başarısı, onlar için iftihar edilecek bir şeydir ve bunu her zaman söylemişlerdir. Üçüncü söyledikleri de şudur: “Bize yakışmaz. Mevcut Türk devletine dil uzatılmaz.”
Zaten bir entelektüelden ve bir aydından beklediğimiz şey budur. Her konuda bir yere angaje olmamak, farklı düşünceleri, farklı fikirleri hayatının değişik dönemlerinde ortaya koyabilmek, fikrini değiştirebilmek. / Cemil KOÇAK
Sayfa 113Kitabı okudu
Yunan Ordusu 15 Nisan 1919'da İzmire çıkartılmıştı. İngiltere başbakanı fanatik Turkiye düşmanı Lyord George'un planına göre İzmir-Aydın çevresi Yunanistan'a verilecek, ayrıca Ege Bölgesinde Yunan himayesinde bir "Rum Özerk Devleti " kurulacaktı.
Doğan Kitap Ekim/2023Kitabı okudu
“Osmanlı hasta adamdır” diye bir şey yok. Bunlar sembolik ifadelerdir. Bunu söyleyen de kendisine hayrı olmayan I. Nikola’dır. I. Nikola Rusyası’nın portresine bakarsak, ülkenin o döneminin ne kadar kötü olduğunu görürüz. Nikola’dan elli sene sonra, her Rus ailesine bir değil, çeyrek at düşüyordu. 19. yüzyılda o bereketli topraklarda kıtlık oldu ve insanlar açlıktan öldü. Daha önemlisi, merkezî Rusya bu durumdayken, Ukrayna’nın daha müreffeh olmasıydı. Bunun yaratacağı eşitsizliği düşünün. Tüm bu durumlar Osmanlı İmparatorluğu için geçerli değildi. Demek ki hangi cemiyetin ne kadar hasta olduğu tartışmalıdır.
Kitlelerin tarihe merak duymasındaki en mütevazı bir katkı bile beni mutlu eder.
Bizdeki gerileme, dağılma, yıkılma gibi dönemler ise tamamen saçma sapan bir tasnifin mahsulüdür. Bunlar tamamen İttihatçıların II. Meşrutiyet döneminde, Balkan faciası zamanlarındaki çabalarıdır; bu yaklaşım nesillerin tarih eğitimini ve düşüncesini dumura uğratmıştır.