Bizde Tahir ile Zühre yoktur. Mem aşkı ile zindana düşer ,Zin sabrı ile sevdasını bekler. "Her birîn çîrokek dibêje" (Her yara bir hikaye anlatır)
Tahir ile Zühre
Kıza Zühre demişler oğlana Tahir
Yanyana getirilmezse ağlarmış ikisi de
Yanyana getirilirse gülermiş gözleri
Bir araya gelmezlerse yeri göğü yıkarlarmış
Bir arada oldular mı sonsuzmuş sevinçleri...
Dünyanın en saf, en temiz, en masum varlığı çocuklardır. Onlardan hiçbir zarar gelmez; kötülük, kin, garaz bilmezler. Bilerek insanlara zarar vermezler. Böyle asil ruhlarla süslü çocuklar ile arkadaşlık etmek ve onları sevmek dünyanın en büyük nimetleri arasına girer.
Sayfa 6Kitabı okudu
Garip bir his sardı benliğimi,
Sanki elimden aldı gençliğimi,
Öyle bir aşk ateşi sardı ki beni,
Aklımı başımdan aldı gitti benliğimi.
Sayfa 17Kitabı okudu
Zühre baktı, aynada yansıyan Tahir’i gördü. Ezelde tanışan iki ruhun yeniden karşılaşmasıydı bu. İki kalbin bir gönülde kaynaşması, varlığının birbirinde kaybolmasıydı.
Gam ile dağlanan yürek her tesellide bir dinlenme bulur.
Sayfa 12 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
Gitmeyi bilmeyen dilenci değilim, ama beni kovma. Ki aşk bahsinde gidene yazık olur,kalan da zaten murad süremez.
Sayfa 27Kitabı okudu
Tahir ile Zühre Olabilmek!!
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil, bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte yani yürekte...
Nazım Hikmet
Ne yapmak istedim bu sabah biliyor musun?
Sabahın huzur veren sessizliğinde,
Yıkanıp yağmurun ince yağan selinde,
Gelebilmek istedim sana doğru..
Avuçlarımı ısıtan bir bardak sıcak çayla,
Düşüncelerimle akabilmek istedim yanına..
Yanıbaşında duran şiirin içindeki şiirde
Tahir olmak istedim belki de…
Ne demiş şair;
“Tahir olmak da ayıp değil,
Zühre olmak da…
Hatta sevda yüzünden…”
Uzak şehirlerin sisli puslu akşamlarında,
Bir kilise çanı, bir ezan sesi kulağımda,
Dünyanın yarım kalan tüm aşklarına,
Ağıt yaktım bu sabah..
Henüz kirlenmemiş duyguların temizliğiyle sana geldim.
Gözlerine süreceğim ela gözlerimin feri ile,
Tutulan dilekler kabul görecek gibi,
Yağmurlu bir şehri araladım güneşe,
Ve gözlerindeki umutsuz siyahın dehşetini aldım,
Yeşilin yansıttığı ben kaldım geriye gözlerinde..
Seni sevdim, sevginin en yalın haliyle..
Ve biz yolcuyduk, insandık ,kusurluyduk,ağlardık,gülerdik,severdik,nefret ederdidik.Ama tüm bunların yanında en çok ta ümit ederdik çünkü işimiz duydu ya ümit etmek(papatya hanım:) ne olursa olsun direnmek ve sevmek yaşmak için mutlu olmak için bir sedep bulmak.Mutlu olmanın beli kuralrı vardı mucizelere inanmak , ümit