Tarık şahman
@tarik82
Mesleğinin ve görevinin verdiği sorumlulukların bilincinde olan, aynı anda okumaya ve yazmaya çalışan, iki kitabı yayımlanmış, halen üçüncü kitap çalışması üzerine kafa yoran kitapsever.
uzman jandarma
üniversite
Hakkari
Nevşehir
25 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir kitap okudu
102 syf.
7/10 puan verdi
·
Beğendi
·
13 saatte okudu
1. Dünya Savaşı'nda Osmanlı Devleti'nin 200.000 civarında askeri esir düşmüştür. Esir alan devletler şun- lardır: İngiltere, Fransa, Rusya, İtalya ve Romanya. Esir- lerin bir kısmı çok soğuk olan Sibirya'da tutulmuşken bir kısmı da çok sıcak olan Mısır ve Filistin'de ya da çok nemli olan Hindistan'da tutuldu. 1914 yılında başlayan esaret hayatında kimi Türk askerleri, 1927 yılına kadar esir kalmıştı. Esirler, kimi zaman hayvan ahırlarında ki- mi zaman da derme çatma kulübelerde yaşamak zorun- da kalmıştı9.
Özellikle Rus ve İngilizlere esir düşen Türk asker- lerinin sayısı; Harbiye Nezareti'nin hazırladığı tahmini bir raporda 133.839 olarak belirtilir. Bunlardan 20.352'si Ruslar, 804'ü Fransızlar, 100'ü İtalyanlar ve diğerleri de İngilizlerin elinde esirdir. Kader, vatan için savaşan Türk askerini Japon Denizi kıyılarından Fransa'ya, Sibirya iç- lerinden Hindistan'a, Kıbrıs, Yunanistan, Mısır ve Irak'a uzanan bir coğrafyada yurdunun, sevdiklerinin hasretine mahkûm eder. Buralardan gönderilen mektuplar, harp yıllarının ortaya çıkardığı zorluklar sebebiyle adresleri- ne ulaşmaz. Türk harp esirleri ile aileleri arasında irtibatı sağlamak üzere, Hilal-i Ahmer Cemiyeti bünyesinde ku- rulan Üserâ Komisyonu'na iade edilir.
Sayfa 15Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
“15 Bin Mehmetçiği Kör Ettiler. 15 bin Mehmetçiğe yapı- lan bu vahşet unutulur mu? Ama maalesef unuttuk. 1. Dün- ya Savaşı sonrasında Mısır'da Seydibeşir Kuveysna Osmanlı Useray-13 Harbiye Kampı'nda Mehmetçiğe yapılan bu vahşe- tin sır perdesi hâlen aydınlatılabilmiş değil."
Sayfa 13Kitabı okudu
Trablusgarp
Mustafa Kemal, kurmay heyetiyle kendi çadırında son hazırlıkları yapıyordu. Fehmi bir Fransız gazetecinin ordugâha geldiğini ve onunla görüşmek istediğini haber verdi. Aceleyle içeri aldı. Madam Kolaro, Jurnal de Nil gazetesinin muhabiriydi. Dünya Trablusgarp'ta gerçekleşen Türk mucizesine karşı kayıtsız kalmamıştı. Silahsız, askersiz karşılarında dünyanın en güçlü donanmasına sahip orduyu durdurmaları mucize gibiydi ve ilgi çekiyordu. Madam Kolaro ilk olarak bu mucizeyi sordu:
"Bütün dünya Trablusgarp'ı konuşuyor. Siz daha ne kadar dayanabileceğinizi düşünüyorsunuz?" Mustafa Kemal, Fransız gazetecinin kurnaz gözlerine bakarak cevap verdi:
"Türkler en zorlu zamanlarda bile topraklarını terk etmezler. Bu, tarihte asla görülmemiştir. Türkler ancak savaş meydanında mağlup oldukları zaman boyun eğerler. Daha uzun yıllar, İtalyanların para ve güçleri ne kadar yetecekse bu işgale, savaşmak ve onları kıyıda çakılı tutmak için gereken her şeye sahibiz."
"Buraya gelirken dikkat ettim. Çadırlarınız, silahlarınız, hatta giyim kuşamınız hep İtalyan malı. Siz İtalya'nın müttefiki misiniz, yoksa onunla savaş mı ediyorsunuz?" Mustafa Kemal sorunun altında yatan ince nükteye karşı bir kahkaha attı.
"İtalya bizim evimize haber vermeden gelen ve istenmeyen bir misafirdir. Eşyalarını birlikte kullanıyoruz." Şimdi gülme sırası Madam Kolaro'daydı. Mustafa Kemal, Teğmen Muzaffer'i çağırttı. Ve Eşref Bey'in mintıkasından cepheyi gezmesi için gazeteci hanıma rehberlik etmesini istedi.
Sayfa 244Kitabı okudu
EPİLOG
Mensup olduğum millet, istiklâlini tarihin en asil ve zor bir ateş imtihanından sonra kazanmıştı. Fakat, diğer bir ideale de kavuşması gerekti. Böyle bir ideale kavuşmak için, insanlar tarihte sehpalarda, zincirler içinde ölüp giderler, sürgünlerde ömürlerini geçirirler. Onların imtihanını yalnız çekenler bilir. Onların savaşını hiçbir zaman alkış takip etmez. Alelâde, mütevazı askerler gibi gelip geçerler. Bu, tek başına kazanılmak için mücadele edilen gaye, hürriyet imtihanıdır.
İstiklâl Savaşı'nın imtihanında en başta telâkki edilen ve sembol olan Mustafa Kemal Paşa vardı. İşte bundan dolayı onun devrinde eziyet çekmişlerin bile, kalplerinde daima bir yeri vardır. O, sonu gelmeyen hürriyet alanındaki çabalamaların bir sembolüdür. Türk milleti de diğer hür dünya milletleri gibi hür olacaktır. Burada Henry W. Nevinson'un şu sözlerini alıyorum:
"Hürriyet denilen şey, biliyoruz ki, tıpkı aşk gibi her gün yeniden kazanılması gereken bir şeydir. Nasıl her gün aşk istersek ve aşkı kaybedersek hürriyeti de öyle ister ve kaybederiz. Hürriyet kavgası hiçbir zaman bit- mez, alanı hiçbir zaman sükûn bulmaz."
Sayfa 333 - Halide Edip AdıvarKitabı okudu
O gün, Alaşehir'in sarp yollarından inerken güneş doğmuştu. Şehir âdeta bir kül yığını gibi yanık sahalarla doluydu. İnsanların ve öküzlerin güçlükle çektikleri top arabalarının arasından atla geçmek zor oldu. Ne Yunanlılar ne de biz, ölülerimizi gömmeye vakit bulamamıştık. Türk ordusu, Türk şehirlerini ateşten kurtarmak için var hızıyla ilerliyor, Yunan ordusu ise, yaptığı bu tarihî yangınlardan süratle kaçıyordu. Türk ordusu şehirden şehire geçtikçe, hep bu yanık harabelerle karşılaşıyordu. Halk darmadağınık. Kadınlar aklını kaybetmiş gibi yerdeki taşları tırnaklarıyla ayırıyorlar. Halkın içinde korkunç bir kin hissediliyor. Cehennem dünyaya gelmiş gibi. İki millet, birisi yakıp yıkmış, ötekisi kurtarmak için hareket hâlinde. Hiçbirisi öbür tarafa zerre kadar merhamet göstermiyor. Sırtın eteğinde hayvanların sulandığı bir çeşmenin başında durdum. Gözlerimi ve kirpiklerimi örten tozdan etrafımı göremiyorum. Gırtlağım tıkanmış gibi. Oradakilerden biri Doru'yu yalağa çekti ve benim de mataramı doldurdu.
Sayfa 298 - Halide Edip AdıvarKitabı okudu
Mustafa Kemal Paşa ve esir Yunan general
Mülakat bitince, Mustafa Kemal Paşa ayağa kalktı:
-Sizin için bir şey yapabilir miyim, diye sordu. Trikopis:
-İstanbul'daki karımın vaziyetimden haberdar edilmesini isterim, diye cevap verdi.
O zaman Mustafa Kemal Paşa, Trikopis'in elini yine uzunca müddet elinde tutarak dedi ki:
-Harp bir talih oyunudur, General. Bazan en mahiri de yenilir. Siz vazifenizi yaptınız. Mesuliyet talihten geliyor. Müteessir olmayınız.
General Trikopis, ellerini sallayarak:
-Ah General! En son yapmam lazım gelen şeyi yapamadım, dedi. Bu, anlaşılan, intihara cesaret edememiş olması meselesiydi.
Sayfa 297 - Mustafa Kemal Paşa, TrikopisKitabı okudu