Bize,aşılamaz olduğu öğretilen,bugüne dek kimsenin aşamadığı,aştığını sananların mahvolduğu duvarların içinde yaşıyorduk.O ise çıkmak istiyor,asıl felaketin burada yaşamak olduğunu söylüyordu.Bir gün,kimseye haber vermeden kaçar gibi gitmişti.Duyunca sarsılmıştım.Gidişi değil,buradan gidilebileceğini anlamam çökertmişti beni.Bir kez daha anlamıştım ki,yaşam güçlüler içindi.
O anda zamanın ve mekânın dışına çıkmıştı.
Güç durumda olduğunu söyleyen ya da hissettiren bir kadının yardımına hangi erkek koşmazdı ki...
Bunlar böyleydi işte,başları sıkışınca uygun bir maske buluveriyorlardı.
İşi düşen ve sorunu çözüldükten sonra da o kişiyle asla yüz yüze gelmeyeceğini düşünenlere has bir gülüştü bu.
Sokak köpeklerindeki hüzün ve yaşamın gizemini çözmüş gibi duran bilgelik hep etkilemiştir beni.
Kendi yarattığı hayalin peşinde kaybolan adam mıydı bu?
Sayfa 81Kitabı okudu
Bir kuşun minicik kalbini çok büyük kırdığını bilmiyormuş tabii.
Sayfa 28Kitabı okudu
Sen okumayı seversin, al koltuğunun altına tuğla gibi bir kitap, sabaha kadar oku.
Bir kez daha anlamıştım ki, yaşam güçlüler içindi.
Kargalarla kedileri anlamak mümkün değil.
Güç durumda olduğunu söyleyen ya da hissettiren bir kadının yardımına hangi erkek koşmazdı ki…
Yaşamda bedeli ödenen acıların bıraktığı çizgilerden hiçbiri oluşmamıştı yüzünde...