Hayatlarda tekerrür ediyordu düşünmeyen ınsanlarda. Insan neydi acep düşünen hayvan mı? konuşan hayvan mı yoksa en üstten en alta yürümeyi basara bilen tek canlı mı? Bosver insanı hayattan söz et. Hayat insan olmadan olur mu? Insanı yoksayma anlatma ama sen hayatı anlat. Tekerrür mü teberru mü
Hem tekerrür hem teberru
Neden teberru bir bağıştır insana hayat
Neden tekerrur aynı olaylar sürekli önümüze gelir
Mir'at-ı Cünun
Belki yine karşılaşırız
Şehrin kalabalığında ararız tanıdık cümlelerimizi
Yine ülkeyi kurtarmaya çalışırız,
Devrimci yanımızı dillendirip.
Ağır bilançolarını hesaplarız,
Ömrün giden varlığını, kalan yaşlardan eksiltip.
Bir fincan kahvenin hatrını tartışırız mesela,
Kırk yıla sığmayan ederini payda ederiz
Belki yine geliriz göz göze
Gidenlerle
Kopyalama ve Orijinallik Üzerine Deneme
Kopyalama ve Orijinallik Üzerine Deneme
Binlerce yıldırdır insanlar değişik boyuttaki bilgiyi,yorumlayıp,geliştirerek ileriye taşımaya gayret ediyor...Bilginin ilk arkesi doğa mıydı, Tanrı mıydı, rastlantı mıydı?Bunun üzerine kurulu olan bilimlerin vardığı nokta neydi?Hepsi içiçe geçerek kendini sürekli tekerrür etmiyor mu? Dönüp dolaşıp aynı sorular gelmiyor mu insanlık?
Metazifik reddi, pozitivist sayıklamalar, tecrübecilik, kadercilik hepsinin argümanlarının beslendiği ilk arke nedir?Ozellikle dil bilimsel olarak yapılan tarifler, savulunulan ve red edilen dilsel teknikler ne üzerine kurulu?
Birini alkışlarken, diğerini sövecek ve dövecek yargılarımızın beslendiği bilgi hangi hırs ve ego üzerine kurulu?
Toplumu ileriye götüren bilgiyi alıp,sentezlemek ve daha anlamlı hale getirmek kopya ise ,hangimiz nerede ve nasıl orijinaliz...
Bir tarafı hayvansal içgüdüler üzerine kurulu olan insanın bilgeliği geçmişin emeği üzerine kurulu...
Hepimiz geçmişin derlemelerini alıp , sentezleyip, üzerine birşeyler yazanlar değil miyiz?Hangimiz hangi düzlemde orijinal...Bana kalırsa hepimiz mağara da ilk dil çalışmasını mağaraya resm edenlerin kopyalarıyız...öteki beyhude karalamalar ve övgüler...
Hayrettin Erkan/Xeyrî Botanî
● Bir çocuğun mavi düşlerinde kuş olsam.. Uçsam.. Uçsam..
Biliyor musunuz, samimiyeti özledim. Çıkarsız, özverili insan ilişkilerini… İnsanların barışmak için çaba gösterdiği, küsmelerin kısa sürdüğü günleri özledim. Sosyalleştiğimiz yerin medya değil, meydan olduğu günleri... Çocukluğumu özledim mesela. Topaç çevirmeyi, misket oynamayı, sokaklardan gazoz kapağı toplamayı, tasoları, sporcu kağıtlarını ve
geçenlerde eski bir defterden rastgele bir sayfa seçtim, “dümdüz yorgunum, hayatım boyunca yaptığım gibi kaçıyorum. beni durmadan kovalayan, her tökezleyişimde beni yakalayıp yine aynı kısır döngüye sokan o karanlık artık elimi kolumu bağlıyor. kalkamıyorum bu karanlığın altından.” diyerek bitirmişim üçüncü sayfayı. tekerrür ediyor hayat. bir sene geçmiş veya geçmemişken tekrar aynı hislerde kendimi buluyorum. ben değiştim bu süreçte ve daha da değişiyorum. bu defa çok daha yoğun hislerim ama artık elim kalem tutmuyor. yazamıyorum. yazmak için gereken neydi de kaybettim onu, bilmiyorum.
Mecnun değilsin demiyorum
Belki de ben o Leyla değildim
Tarih işte tekerrür etmesi gerek
Ferhatla Leyla bir olmazdı
Bizse yeni hikaye yazmadık
Yazamadık
Sonra mı
Sonraysa ne oldu bilmek ister misin
Birbirini hiç sevmeyen iki yabancı
Oysa kanda yoktu aramızda
Ne için di bu düşmanlık
Ekipte biçemediğimiz sevgi miydi
Yoksa gereğinden fazla değer mi
Sahi neydi bizi bir yapmayan
Yanlış vakit miydi
Yoksa yanlış kişiler miydik
Ben kimdim
Sen kimdin
Biz kim olmadık
