Sevmek denilen belâ-yı mücrim,
Sevdâ denilen belâ-yı a’zam
Lakin bana lâzım ol meşakkat:
Onsuz beni ben de bilmez oldum,
Her hâlimi başka türlü buldum;
Hiç anlamadım ömürde lezzet.
Sevdâ bana ihtiyâc imiş bir,
Bildim ki o ibtihâc imiş bir.
Ey dil, yine bî-karârsın sen,
Pek nâleye müsta’idsin, efsûs!
Her şey sana pek elemle mahsûs,
Hayfâ, yine zâr-ı zârsın sen;
Temkîn ile sev, nedir cennet?
Bilmez misin i’tidal-i rikkat?
Âyâ, ne bu intizâr sende?
Dildârını beklemezsin elbet,
Peygâmına mı aceb bu hasret,
Hiç yok mudur ıstıbâr sende?
Bedbaht, nedir bu ızdırâbın,
Muhrik o kadar mı iktirâbın?
Fatma Nigâr Hanım