Bazen hayal gibi geliyor ; yani bir zamanlar gözlerine doyasıya bakmış olmam, sözlerinin ve bakışlarının muhatabı olmuş olmam. Muhatabı olmadığım tek şey sevgindi sanırım..
İnanılmaz geliyor bir zamanlar elimi uzatsam dokunacak mesafede olman, nefesini duyacak kadar yakın olmam sana ve bunca uzak kalmışken senden, hala her nefeste hatırlayışım seni.. İnanılmaz geliyor.
Evet hala yadımdasın. Kalbimde misin bilmiyorum ama seni içimde bir yerlerde taşıdığımı biliyorum. Bilmediğim sensin; nerde olduğun, nasıl olduğun, kimle olduğun...
Sana öylesine yakın olmak istiyorum ki derinin altında dahi olsam yetinmezdim bu yakınlıkla. İçimde böylesine bir arzu taşırken senden böylesine uzak kalmak içimi çürütüyor.
İyi olduğunu ummakla yetiniyorum. Bu umut damlası.. Evet bu ancak bi damla. Ama çorak kalmış toprağa düşen bi damla gibi, o denli kıymetli, toprak ona o denli muhtaç.
Mutlu ol, bi yerlerde birileriyle iyi ol.. 'iyi ol' ben başka bişey istemiyorum. İllede benimle iyi ol demiyorum, diyemiyorum. Sana hiç kızamıyorum, küsemiyorum, senden hiç gidemiyorum... Ama bu her zaman benim meselem olmuştu zaten, mesele tümüyle senken sadece benim meselem olmuştu. Hala da öyle, hep de öyle olacak.
Bunları seninle konuşamayınca kalemle konuşuyorum.
İçimde bir yarasın. Bende başka bir karşılığının olmaması perişan ediyor beni.