Güldüren bir trajediydim, yavaşça ürküten
Açıldı perde, uzun tirat, kayıp suflör
Belirsiz her yön
Sahiden vuruldu dublör
Kolla kendini şehrin kayıp şairi
Okunmayacak esamen, yazılmayacak tarihin
Kimdi kim bilir kılıçlı gösteri
Sihirbaz bir akşam harbiden kendini kesti
şahsiyet - tirat
“insan bazen kendini o kadar yalnız hissediyor ki, ya da o kadar çaresiz… tamam diyor anladım, bu dünya bana karşı kurulmuş bir tuzak. hatta bir mayın, doğduğum gün üstüne basmışım. şimdi çeksem ayağımı bu koca dünya havaya uçacak. onun için de durduğu yerde donuyor insan. nefes almaya bile korkuyor. geriye de işte yalnızlık kalıyor bir de düşman.”
Nostalji filminden bir tirat
Dünyayı yıkıntının eşiğine getirenler sözüm ona sağlıklı olanlardır. Bir deli kendinizden utanmanız gerektiğini söylüyorsa bu ne biçim bir dünyadır!
Andrey Tarkovski
Herkesin yaptığı şeyleri mi yapmalıyım, Löbre?
youtu.be/QUJpGqQly2Q
Cyrano de Bergerac ~ İstemem Eksik Olsun Tiradı
Ya ne yapmak lâzımmış?
Sağlam bir dayı bulup çatmak sırnaşık gibi,
Bir ağaç gövdesini tıpkı sarmaşık gibi,
Yerden etekleyerek velinimet sanmak mı?
Kudretle davranmayıp hileyle tırmanmak mı?
İstemem eksik olsun! Herkes gibi, koşarak,
Yabanın zenginine methiyeler mi
Tirat: Hamlet
Var olmak mı, olmamak mı, budur işte sorun: Aklın katlanması mı daha soylu bir davranıştır vicdansız kaderin attığı taşlara ve oklara, yoksa dertler deryasına karşı silaha sarılıp direnerek yok etmek mi hepsini? Ölmek, uyumak; ötesi yok; hem, uyuduk da son verdik diyebilmek yürekteki sızıya ve bedene doğadan miras kalan binbir sancıya. Bu son yücelişe en derin imanla can atılsa değer. Ölmek uykuya dalmak- Uyumak, belki de rüya görmek: Asıl engel bu ya! Çünkü “Biz kıvranan şu fani kalıptan sıyrılınca o ölüm uykusuna hangi rüyalar girecektir?” Diye kaygıya düşer, kalırız. İşte bu düşünce, çok uzun yaşamayı cehenneme çevirir; yoksa kim göğüs gerebilir kırbaçlı ömrün cefasına, zorbanın haksızlığına, küstahın hor görmesine, karşılıksız kalan sevginin çektirdiği acıya, adaletin yavaşlığına, yönetimin kibrine, değersizlerin sabırlı erdemleri ezmesine, kim katlanır- çıplak bir hançerle kendi hesabını görüp huzura kavuşmak varken? Kim dayanır sanki ağır yaşam yükü altında inleyip ter dökmeye, ölümün ardından gelecek bir şeyden korkulmasa? Keşfedilmemiş bir ülkedir ölüm: Sınırlarını aşan hiçbir yolcu dönemez. Yürek şaşakalır da sineye çekeriz alışık olduğumuz dertleri- Hiçbir bilgimiz olmayan belâlara atılmaktansa. İşte bu bilinç, korkağa çeviriyor hepimizi; Kaygıdan düşen gölgeler hasta edip solduruyor iradenin yürekten kopup gelen canlı rengini- Ve yüce önem taşıyan, umut dolu atılımlar hep bu düşünceye kapılıp ters yönlere giderek eylem adına lâyık olmuyorlar artık.
"Burası İstanbul Bakırköy'de bir hastane. Ben 399 no'lu hasta. Ben insanları çok severdim çok severim. Çok saftım bir zamanlar inandım kandırıldım. Ama sevdiğim kadar sevilmedim. Karıma, vatanıma, milletime, dostlarıma köpek gibi sadıktım. Belki ondan ötürü köpek yerine sayıldım. 70'ime 1 yaş kala teşhisimi koydular. Bütün bu saçma şarkıyı baştan sona çizip yeni bir şarkıya başlayacaktım. Müsaade etmediler bana deli dediler. Şimdi bütün gece, bütün gece herkes mışıl mışıl uyurken ben gözümü kırpmıyorum. Mırıl mırıl, mırıl mırıl koza ören bir ipek böceği gibi yeni bir plak dolduruyorum. Ama bu sefer ki sahibinin değil vicdanının öz sesi. Bütün dünyaya karşı. Ezilmiş, kandırılmış, okkanın altına gitmiş küçük adamların uyanış marşı. Yalın, güçlü, imanlı."
- Meddah (2014) Tirat: Haldun Taner - Gözlerimi Kaparım Vazifemi Yaparım
Tüm gün tirat çalışıp GOT izleyip kitap okuduktan sonra benim beynin çöküş şekli (aynı anda kendimi hem biçare kadın hem daenerys hem de katniss everdeen sanıyorum)
