Bir kitap okudum tüm duyguları sol yanımda hissettiren. Bir kitap okudum gözümdeki yaşları taşıyamayıp göz çeşmemden akıtan.
Çocukluktan beri yaşadıklarına (aşağılanma, hor görülme, kabullenilmeme, alay...) rağmen ayakta dimdik duran ama bu duruşu bile çok görülüp elinden alınan bir adam Hasan. İlk zamandan beri birlikte büyüdüğü, onun için her şeyi göze alan kişiye arkadaş kelimesini dile getirmeyip hizmetlinin oğlu diyen bir çocuk Emir. Gördüklerini görmezden gelen ve bunun için büyük pişmanlıklar duyan bir çocuğun yıllar sonra bu yükten kurtulmak için çabalama girişimleri... Bu kitap insana hem ihanetin ağır yükünü hissettiriyor, hem çocuk masumluğunu, hem boyun eğişin kaçınılmazlığını... Ama en çok suçluluk duygusunu ve pişmanlığı. Sanırım bu üç kelime benim için kitabı özetler durumda: Koşulsuz sevgi (Hasan), kıskançlık ve sonuçlarından doğan pişmanlık (Emir)
