Ciğerlerini ablukaya alan ve tenine dayanan bu katılaşmış havaya hâlâ tahammül etmek niye?
Nice limanlara yanaşacak gemiler var elbette, ama hiçbiri hayatın ıstırap vermez olduğu limana varmayacak, her seyi unutabileceğimiz bir rıhtım da yok.
Okur Takip Önerileri
Öyleyse kim kurtaracak beni var olmaktan?
Hayatımı toprağa veriyorum.
Asla bir geleceğe sahip olmamış olduğum günlerden birindeyim.
Her gün, cesedine biraz daha benziyor.
Yapayalnızım ama bir kente inen ordu gibi yürüyorum.
Yalnızım şimdi. Ama yapayalnız değilim. O düşünce var karşımda, bekleyip duruyor.
Kendimden tiksinmenin doruğuna erişmem için on beş dakika yeter, eminim
Bu neşeli, akıllı uslu insan sesleri arasında yalnızım.
İşte, yavaşça suyun dibine doğru, korkuya doğru kayıyorum.
Yalnızken insanin içinden gülmek gelmiyor pek.
Kendime gelemiyorum bir türlü, kendime gelemiyorum!
... o kadar çok şeye sahibim, ama o olmayınca benim için her şey değersiz.