Dövüyor ruhumun sahilini,
Dalgalar acı, tuzlu, kararsız.
Bölüyor nushumun failini,
Dalgalar soğuk, puslu ve arsız.
Enerji saçar nur hâleleri,
Zamanı ölçer kum taneleri,
Yolları seçer taş hâreleri,
Dalgalar, bir dalgalar yararsız.
Tufana dayanmış bu yüce dağ,
Cennete bezenmiş yeşil ova,
Sonsuza uzanmış mavi derya,
Dalgalar, bir dalgalar tutarsız.
Türk Edebiyatının En İyi 99 Romanı
1. İnce Memed, Yaşar Kemal✅
2. Tutunamayanlar, Oğuz Atay
3. Saatleri Ayarlama Enstitüsü, Ahmet Hamdi Tanpınar✅
4. Huzur, Ahmet Hamdi Tanpınar
5. Kara Kitap, Orhan Pamuk
6. Bereketli Topraklar Üzerinde, Orhan Kemal
7. Aylak Adam, Yusuf Atılgan✅
8. Aşk-ı Memnu, Halit Ziya Uşaklıgil
9. Benim Adım Kırmızı, Orhan Pamuk✅
10. Puslu Kıtalar Atlası, İhsan
GÜLŞİİR
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
içinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi
Pişmanlıklar müzesinde
Raflar dolusu hayal kırıklığı
Hangisini elime alsam Kapağında bir geç kalınmışlık,
Bir erteleme
Bir mahcubiyet öyküsü.
Resimler siyah beyaz
Hatıra tadında
Renkler solgun
Eylül baharında.
Biliyorum yollar tozlu
Zaman şakağında namlu
Sen yine de aldırma
Senin için bir umutluk yer ayırdım
Nisan baharında.
Yetiş!
O da pişmanlıklar müzesinde, tozlanmasın.
Kağıttan Gemi-Mümin Bilgin
Öykü denemesi 1,2,3. Kayıt!
Dolabımdaki tüm kıyafetleri bir hışımla çıkartıp, yatağın üstüne attım, çekmecedekileri de üstüne boşalttım. Halbuki bir tane giyip çıkmam lazımdı, yetişmem gereken yerler vardı. İnsanın daima yetişmesi gereken şeyler olur, zaten herkes bunu bilerek yaşar. Bile bile yetişmeye çalışır, yaşar, yaşamaya çalışır... Yani sonmuşcasına koştuğumuz şeyin