“Biliyorum deme kızım, öğreniyorum de!” Diyor kıymetli yazarımız. Biliyor musunuz kitabın her satırını okuduğumda dalıp gidiyordum, geçmişe, yaşanmışlıklara ve yaşayamadıklarıma..
İşte tamda bu esnada tecrübeleri, öğütleri imdadıma yetişip girdiğim o kuyudan tekrar çıkıyordum. Hani şifa gibi yazılardı..
Aklıma bir zamanlar “yürüdüğüm bu yollar taşlı, bir düşersem halim yaman.. Yürüdüğüm yollar evimizin tozlu halıları değil ki” dediğim günler geliyordu..
Hani yazarımız anılarından bir demet yapıp bize sunuyor ya, işte bende o demetle cümleler arasında yeşeriyordum.
Kızına yazmış, içini dökmüş yazılara ama bende üzerime alınsam nolurdu ki.. Hem demiyor mu “ kızım ile her şeyi konuşuruz da mümine kardeşlerim ile henüz her şeyi konuşamadık. Yazdıkça fark ettim ki, kızım sana yazıyorum kızlar sizde okuyun kitabı oldu.” Dıye
