İŞTE ORASI BİR YERDE
Bir ses vardı,
Ufak bir gürültü bayağı bir neşe.
Saatlerce bakıp geçerdi,
Kolunda saati,
Bir nefes vardı işte orada.
Bazen sinirleniyorum,
Hiç bir şey ellemeden.
Nefis bir şey.
Önce gözlerin girer odamdan içeri
Sonra ellerin, saçların dudakların
Bir bir hatırlarım
Her sabah senin olan ne varsa
Yüzüm aydınlanır
Şarkılar söylemek gelir içimden
Yakında bir kuş öter
Uzaklarda bir tren sesi
Sonra kornalar, çocuk ağlamaları
Vapur düdükleri
Sesler bir uğultu halinde yükselir büyük şehirlerden
Ve alışılmış bir yaşamaktır çöker omuzlarıma
Sarar benliğimi birden
Büyük, devamlı dalgalar halinde duygularım
Her sabah seninle başlar
Ve ben her sabah
Ta içimde bir ağrı gibi yokluğunu duyarım 
Ümit Yaşar Oğuzcan
Vakit ayırıp okuyana armağandır
yüzümü güneşe çevir,
burası soğuk, burası karanlık.
aklından bir sayı tut,
odam ışık dolunca ve ben biraz ısınınca bırak.
🔏şimdi uzun bir tren yolculuğu yapmak isterim.
o rayların sesi kulak zarımı tırmalasın.
öleceksem illa ki bu bir yolculukta son bulsun.
korktu, sustu, sindi denilmesin. Varmak istediği yere giderken öldü anılsın adım.
illa ki duracaksam, duraksamam gerekecekse bir yerlerde;
bir elim bağrımda kan düşerken yere, sendelerken düşmek isterim..
sevgilim;
konuşmak istediğime sustuğum bir gecedeyim.
uzun bir yolculuğun evvelsi günündeyim.
umudum dinçtir elbet, yüzüm güleç
fakat ruhumla büyük bir cengin içindeyim...
...✍️
Kulaklarım en acımasız cümleleri, en sevdiğim dudaklardan duydu. Sesi taş, kelimeleri sapan oldu gönül kuşumu vurdu. Sanki her sözü paslı, kör bir bıçakla yetmiş yerimden deşer gibiydi yüreğimi.
Sen bu ızdırabı dindiremezsin
Yarayı sen açtın ama sen iyileştiremezsin
Bin ömür harcasan, bahçelerimi yeşertemezsin
Koşma artık, kalktı o tren yetişemezsin..
✍️ Murat Çağlar
sen ağlayınca
tıklım tıklım olurdu tren garları
günlerce beklerdim, bir haber beklerdim
yüksek telörgülere takılırdı uçurduğum kuşlar
gece gölgeler dolaşırdı dışarıda
devrilen çöp bidonları ürkütürdü seni
kalkıp perdeyi aralardın
uyku tutmazdı, ağlardın
içini dökecek birini arardın
kimseler gelmezdi, aynaya bakardın
ağlardın
sen ağlardın, ben yokluğunda donardım
gözyaşların göğsüme damlardı
hüzünlü bir keman sesi uyandırırdı beni
diken diken olurdu suladığım çiçekler
seni duyardım…
İbrahim Karaca