Mülteci çocuklar Arap yaseminlerine benzerler. Bin bir ülkenin adıyla anılırlar ama neredeyse hiçbirinin vatandaşı sayılmazlar. Rayihaları birçok yerli türü unutturacak kadar güzel olsa da hangi isimle sesleneceği bile kafa karışıklığı yaratır.
Bir tasavvuf kitabı değil. Bu kesin. Hoş bir öykü, anı, günce denilebilir belki. İçinde nasihatler veren Derviş Bey’den ötürü bu esere tasavvuf edebiyatının ruhunun üflendiği kanısı ne kadar yanlış. Sıcacık bir öykü. İlk kitaba göre daha zevkle okudum diyebilirim. Sanırım sonu kavuşmak olduğu için..
Asude BahçeFunda Uçuk Er · Cezve Kitap · 2021644 okunma
Kendinize Aurelius'un şu sorusunu sorun, "Neden kendimi diğer insanlardan daha fazla severken onların fikirlerini kendi fikirlerimden daha fazla önemsiyorum?"