İstanbul...
Akşamın o görkemli saatiydi.
Güneş batmıştı ama gecenin koyu mavileri arasında kızıllıklar fırça darbeleriyle vurulmuşçasına uzanıyordu.
Kent ışıkları göz kırpmaya başlamıştı.
Bu şehri neden bu kadar sevdiğimi o an daha iyi anladım.
Bu kent mutlu olduğunda seni içine alıyor.
Hüzünlü olduğundaysa yine sarıp sarmalıyor seni.
Her duyguyu derinlemesine yaşatıyor bu şehir sana...
Bazen hayat bizi öyle kişilerle karşılaştırır ki, hiç tanımadığımız insanlar ilk görüşte dikkatimizi çeker. Kanımız kaynar, bir şeyler mıknatıs gibi bizi onlara çeker.
İskele YayıncılıkKitabı okudu
İnsan kolay kolay hem sevip, hem sevilemez.
