Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Üçüncü kitap~Feda~ da fahişe yi anlatıyor.
Ruhları askıda,bedenleri vitrinde, fahişe ve daha birçok terimle adlandırılan ötekileşmiş kadınlar,yüz yıllardır kölelikle sınıflandırılan , modern çağda bile sadece adı değişen kadınlar...
"Kadınları dişi değil, kişi olarak görmeye başladığımız da değişecek dünya"
Yaşadığımız bu yüzyılda, hâlâ kadın erkek eşitliğinin tartışılıyor olması, sadece tartışmakla da kalmayıp namus kavramını tek başına omuzlayıp götürmekle yükümlü olan kadınların her gün yeni bir cinayetle kurban edilmesi, durumun vahametini yeterince gözler önüne seriyor...
Bitse de gitsek düşüncesiyle hayatını sürdürmek zorunda kalan kadınlar için zaman geçmek bilmez. Hele bu hayatsız kadınlar, hayat kadınlarıysa. En çok dikkat çeken, buna rağmen en görünmeyen, silik kadınlardır onlar. Vardır ama yok gibidirler. Herkes görür, bilir ama görmezden gelinirler. İnsan değil de yürüyen et parçalarıymış gibi bedenlerine dokunmaktan çekinmez ama ruhlarıyla temas kurmaya korkarız.
Kimi zaman kutsal sayılan, kimi zaman iblisle aynı kefeye konan.
Hem göz önünde olmasın istenen hem de vitrinde sergilenen.
Seksi tek başına yapıyormuş gibi hep dışlanan, hep aşağılanan, hep ötekileştirilen beden işçileri…
Fahişelik, FEDA edendir. Sadece bedeninden değil, ruhundan da vazgeçendir...
Farkındalık yaratan kitaplarıyla ,okumanızı tavsiye ederim...
Orhan Kemal, bu romanıyla işçileri konu edinen ilk yazarlarımızdandır. Roman, üçüncü tekil şahışla olup ilahi bir bakış açısıyla karakterlerin bilincine girilir, olay ve olgular okura aktarılır. Kurgu ilmek ilmek örülüp nedensel bağlara dikkat edilmiştir. Her nesnenin bir işlevi vardır. Örneğin, Yusuf’un aldığı gaz lambası sınıf atlamanın simgesi olarak karşımıza çıkar. Kemal, köyden kente göç aşamasında hemşehrilik kültürünün nasıl kentte paramparça olduğunu, cemaat kültüründen cemiyet kültürüne geçişin sancılarını, bireyciliğin dayanışma duygusunu yok ettiğini, paranın tüm değerlerin üstünden silindir gibi geçtiğini, emekçilerin nasıl cahil olduklarını, inandıkları dini bile sorgulamadıklarını, ücretlerine el koyan ırgatbaşlarının sömürüsünü görürken, emek-sermaye çelişkisini görmediklerini, artık ürünle zenginlerin nasıl zengin olduklarını, her şeye kadere bağlayan halkın çaresizliği ve yoksulluğunu, kadın bedeninin sömürüsünü vb şeyleri dile getirir. Romanda Hasan, Fatma ve Ali kurban olarak karşımıza çıkar. Yusuf kimi kez yalakalık yapar, kimi kez uzlaşmacı bir tavır alır, kimi uyanık davranarak meslek sahibi olur. Yazar, bu karakter üzerinden bizlere hangi tip insanın şehirde ayakta kaldığını gösterir. O günlerden bu günlere geldiğimizde ise, halen emekçilerin ezildiğini görüyor, insanın kazanma ve ihtiraslarının sınır tanımadığı bir dünyada felaketlere nasıl gebe olduğunu şu günlerde yaşıyoruz.
trrrrum,
trrrrum,
trrrrum!
trak tiki tak!
makinalaşmak istiyorum!
beynimden, etimden, iskeletimden geliyor
bu!
her dinamoyu altıma almak için çıldırıyorum!
YEŞİL GÖZLÜ KIZ / SUAT DERVİŞ
Suat Derviş'in bu romanı dönemin günlük gazetelerinden Son Saat'te 2 Ağustos - 18 Ekim 1946'da 76 tefrika olarak yayınlanmış. Kitap için arka kapakta; "Suat Derviş, Yeşil Gözlü Kız’da, Anadolu’dan gelen Beyhan’ı İstanbul’un jet hızıyla modernleşmiş, fakat bu süreçte içten içe çürümüş
Emekli olmuş bir mühendisin Karadeniz’in bir sahil kasabasına yerleşmiş hayatından kesitler sıralanmış. Livaneli ‘ nin kurgusunu artık çok iyi tanıyorum diyebilirim. 6. Kitabı olabilir bu. Yalın anlatımı, yine her kesimin yüreğine dokunan hikayelerle bitireceğine eminim. Mühendis Ahmet’in kimseye bahsetmediği ikiz kardeşi Mehmet vardır. Kendisi
GEL EVE DÖNELİM / SUAT DERVİŞ
Kitabı okurken arka kapak, dip not ve Karin Karakaşlı'nın “Şevkiye-Gülten’in Üçüncü Doğuşu” başlıklı yazısında dikkatimi çeken yerler oldu, not aldım. Bunları paylaşmadan yorum yazmak istemedim. Notlarım:
Son Telgraf, 27 Ağustos - 6 Aralık 1950, 102 tefrika. ( Bilmeden romanı 73. doğum gününde
