Türkçe bizim varlık sebebimiz 2
Yavuz Bülent Bakiler
İlimde, teknikte, edebiyatta, Batı dünyasının neden gerisinde kaldığımızı, rahatlıkla anladım. Önce 4 yıl Ankara Radyosu’nda ve Televizyonunda çalıştım. Sonra, Kültür Bakanlığı Müsteşar Yardımcısı sonra Bakanlık ve Başbakanlık müşavirliklerinde bulunda. Bir takım resmi tespitleri inceleme, öğrenme fırsatı buldum. Gördüm ki, İngiltere, 12 yıllık eğitimden geçirdiği çocuklarına 70 bin kelime ile yazılmış ders kitapları uzatıyor. Gördüm ki, bu rakam Japonya’da 40 bin, İtalya’da 32 bindir. Türkiye’de ise çocuklarımız 12 yıllık eğitim eğitimlerinde 6 bin kelime ile yazılmış kitaplar okumaktadırlar. Ama çocuklarımız, bu 6 bin kelimenin de yüzde 10’u ile konuşmaktadırlar. Bu, sokak Türkçesidir. Geldim, gittim, baktım, gördüm, yattım, kalktım, acıktım, doydum… gibi sokak Türkçesi. O bakımdan, bizde her nesil kendisinden önceki neslin edebiyatını okuyamıyor. Çünkü o neslin kelimelerini bilmiyor. Evde ve okulda, günlük bir Türkçe ile konuşuyor. Gittim, soruşturdum, öğrendim: İngiltere’de ise yetiştirilen gençlik, 400 yıl ölen Şekspir’in (Shakespeare) eserlerini rahatlıkla okuyup anlıyor. İngiltere’de Şekspir’i okuyup, anlamayan kimselere, aydın nazarıyla bakılmıyor. Bizde ise, değil 400 yıl, 40 sene önce yaşayan bir hikayecimizin, bir roman yazarımızın kitabı okunmuyor, anlaşılmıyor. Yeni baştan sadeleştiriliyor. Biz, bilmekten öğrenmekten korkan nesiller yetiştiriyoruz. H. De Balzac diyor ki, “Millet, edebiyatı olan topluluktur!”