Furkan Turna
@turnafurkan
Kimya Mühendisi
Bursa
11 okur puanı
Eylül 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Yaşarken kendini üstün görenler, ölürken en çok korkanlardır.
Eskiden otobüste tek başına geçirilen birkaç dakika, işe yürüyerek gitmek veya bir randevuyu beklemek gibi insanın yalnız kalıp düşünebileceği sessiz zamanlar artık katlanılmaz geliyordu. Farkında olmadan insanların elleri sürekli telefonlarına, kulaklıklarına, oyunlara gidiyor; teknolojinin bağımlılık yapan çekimine karşı koyamıyorlardı.
Zamanın başlangıcından bu yana cahiller daima sesini en fazla duyuranlar, masum kitleleri sürükleyerek kendi arzularını zorla yaptıranlar olmuşlardır.
Okur Takip Önerileri
Her şeyi içinde boğmaya mecbur olmak, diri diri mezara kapanmaktan başka nedir?
Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş.
Fakat hep böyle değil midir? Birçok şeylere ihtiyacımızı ancak onları görüp tanıdıktan sonra keşfetmez miyiz?..
Bu kentin ne çatılarını ışıldatan ayları sayabilirsin, Ne de duvarlarının gerisine gizlenen bin muhteşem güneşi.
Varacağın yer neresi bilmiyorsan, geçen her saat sonsuzlukmuş gibi gelir.
Herkes dünyayı terk etmiş gibi göründüğü zamanlarda, uykusuzlar loş ışıkta terk edilmiş halde yalnız kalırlardı.
Gündüzün iyi kulları boyunlarını büküp uykuya dalmak üzereler, gecenin kara güçleri avlarının üstüne saldırmaya hazırlanırken...
Hayatta kötü olan o kadar çok şey var ki, onlarla baş edebilmek için düşünebildiğim tek yol çalışmak. Çalışıp dünyada bir şeyleri değiştirebilmek.
Onu senin adına taşıyamam ama seni ve seninle birlikte onu taşıyabilirim.
- Sam Gamgee
Gerçek olduğu doğru olduğu anlamına gelmez.
Nadiren de olsa bazen kazanırsınız.
Avınıza sessizce yaklaşırken acele etmemek en iyisidir.
Yazın günbatımı uzun sürer ve huzur vericidir.
İnsan, bugün açan, yarın solan kır çiçekleri gibidir.
İnsanın yüreğinin toprağı daha da taşlıdır.
Gizli bir kapak açılmış da dev bir miksere düşmüş gibiyim.
YAŞAM BİR TRENDİR, ATLA
Ama bugün, bizim için tek çare Ölüler Diyari: Seni oranın sessizliğinde, bir meyvenin içindeki çekirdek gibi bekliyorum.
Havalıymış gibi görünmek isterken, zerre havalı görünmeyen insanlar gibiydi.
''En korkunç kısmını dinlemek istemiyorum; fakat, aynı zamanda dinlemek istiyordu.En korkunç kısmı herkes dinlemek isterdi,biz buradakiler hepimiz çılgınız''
