severmişim meğer
yıl 62 Mart 28
Prag-Berlin treninde pencerenin yanındayım
akşam oluyor
dumanlı ıslak ovaya akşamın yorgun bir kuş gibi inişini severmişim meğer
akşamın inişini yorgun kuşun inişine benzetmeyi sevmedim toprağı severmişim meğer
toprağı sevdim diyebilir mi onu bir kez olsun sürmeyen
ben sürmedim
Platonik biricik sevdam da buymuş meğer
meğer ırmağı
Bazen ne yaparsan yap olmuyor ... bazen ne yaparsan yap olmayacak, biliyorsun. Her tohum çatlamıyor. Her fidan köklenmiyor. Sen elinden geleni yapsan da o çiçek o yeri sevmiyor işte. Elinden geleni yapman umduğun sonucu alacağın anlamına gelmiyor. Ve bırakman gereken bir an var, tuttuğun ellerini kesmeden. “bırakmak” kelimesi kalbini yoruyor
Gönül nefsine hâkim oluben eyle zafer peydâ ..
Ziyâsı kalbi rûşen kılmağa et bir kamer peydâ ..
Bu göz ile görülmez rü'yet-i dil-dâre ey gönlüm ..
Edegör bir bakışda dostu görmeğe basar peydâ ..
Gönül pasın silip at cümle pâk olsun için dışın ..
Hakâyık gevherine et derûnunda makarr peydâ ..
Figân ü zâr edip tâ subha dek akıt gözünden yaş
Fida Öğretmen
Merhaba arkadaşlar...
Şimdi size bir öğretmenin hayatından bahsedeceğim. Hiç okumadan beğen butonuna basıp geçebilirsiniz... yaw he he... de diye bilirsiniz.
Fida Öğretmen, Suriye'den savaş sonrasında ayrılmak zorunda kalan bir öğretmen. Heyhat gel gör ki, doğduğu topragın can veren ruhu, insanın bir uzvunu da elinden almasın... Böyledir işte
Masumiyet- Zeki Demirkubuz (1997)
''bu kaltakla aynı mahallede büyüdük. mevlanakapı'da. babası zabıtaydı. alkolik hasta bi adamdı rahmetli, erkenden de gitti zaten. bu anasıyla yoksul, perişan... bizim tuzumuz kuruydu, hacı babam yapmış bi şeyler. bi de zagor vardı. bizim eski evin kiracısının oğlu. babası filimciydi yeşilçamda. cepçilik, arpacılık, her yol vardı
I
güneşi hiç görmedim penceremde
ne ay doğdu geceme ne bir yıldız
hem sıkış sıkış hem çöl kadar ıssız
beş yıldır bir şeyler soluyor içimde
II
dal olsun diye kuşa uzattımdı kolumu