Livanur Uçar
@ucarliiva
Yaralar iyileşir, insanlar gider ve zaman akar…
Furkana aşığım <3
Lise
5 Ocak 2006
31 okur puanı
Ocak 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
“Yeni bir sayfa istiyorum.”
Afalladım. “Ne?”
“Bana inanmanı istiyorum, Defne Karaca.”
Sana inanmak istiyorum, Asır Karahanlı.
Sayfa 361Kitabı okudu
Beni sevmesi için bir neden yoktu, ona karşılık vermem için bir neden olmadığı gibi. Peki ya, sevmek için bir nedene ihtiyacımız var mıydı?
Sayfa 353Kitabı okudu
“Saf sevgiyle bağlandığım son kadın için bir daha katil olmak istemiyorum.”
“O kadın…” dediğimde, gözlerini yavaşça kapatıp açtı. “O kadın sensin, Defne.”
Sayfa 353Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
“Kolay olan ölmek, sen yaşamaya çalışıyorsun.”
Sayfa 294Kitabı okudu
Gerçek manada kötü olmak için insan ne yaşamalıydı? Kötülük insanın içinde mi yoksa hayatın ta kendisi miydi?
Sayfa 290Kitabı okudu
“İzleyemezdim,” diye haykırırken, ellerini iki yana isyan edercesine açtı. “Sen ellerimin arasında can verirken nasıl gülerek izlerdim? Herkesin ölümünü izlerim ama seninki olmaz, Defne Karaca. Bana yaşamak için sebep verdin, diyorsun ya, belki sen de bana vermişsindir. Belki birbirimizden intikamımızı böyle alıyoruzdur; birbirimize yaşamak için bir sebep vererek.”
Sayfa 288Kitabı okudu
“Sen, benim savaşımın piyonu değilsin; savaşımsın.”
Sayfa 283Kitabı okudu
“Bence sen zaten saf ateşsin, ayrıca bir ateş yakmana gerek yok. Yanımda durduğunda ben de yanıyorum.”
“Kül olacağın günü iple çekiyorum o halde.”
“Belki birlikte kül oluruz.”
Sayfa 272Kitabı okudu
“Eksik parçaları bulamamışsın,” diyerek Asır’a döndüğümde gözleri hala üzerimdeydi. Kafasını sallarken, “Belki de bulmak istemiyorumdur,”
Sayfa 270Kitabı okudu
“Eğer yaşamamı istiyorsan önce ruhumu iyileştirmeyi dene.”
“Ruhunu iyileştirebilmem için önce kendi ruhumu iyileştirmem gerek.”
Sayfa 260Kitabı okudu
Acıyı yaratan da oydu, sarmaya çalışan da. Kim derdi ki günler önce ölen insanların katili, şu an gözyaşlarımı narin dokunuşlarla silen adam olacaktı.
Sayfa 155Kitabı okudu
İyilik, belki de sadece zor zamanda belli oluyordu. Küçük bir melek taklidi yapmak değildi iyilik. Ölüm kalım meselesinde yıkılan tabuydu. Bir canın, diğer cana bağlandığı görünmez çizgideydi iyilik.
Sayfa 100Kitabı okudu
Sanırım değişen bir şey olmayacağını bilmekti beni durduran, acımı içimde yaşatan.
Sayfa 71Kitabı okudu
Zafer kanlı da olabilirdi, masumiyet içinde aklanıp paklanmış da. Ben ak isem onlar karaydı. Ak paklanırdı ama karanın paklandığı nerede görülmüştü? Belki de ak, karaya karışırdı ve bu, çok daha büyük bir felaket demekti.
Sayfa 48Kitabı okudu
“Sergei!” diye seslendi tekrar. “Benim için geldin.”
“Tabii ki senin için geldim,” dedim ve onu hayatım buna bağlıymış gibi öptüm. “Senin için her zaman geleceğim, bebeğim.”
Sayfa 246Kitabı okudu
