Ölmedim.
Ama yaşadığım da görülmedi dünya üzerinde.
EN ESKI YAZILARIM 1.
Saçmasında vurulduğun mazi namın olur
Denizinde sarıldığın sinsi ahın olur
Fırtınasında savrulduğun serseri zamanın
Toprağında kuruduğun mezarın olur
“Dünya yaşamak için tehlikeli bir yer; kötülük yapanlar yüzünden değil, durup seyreden ve onlara ses çıkarmayanlar yüzünden.”
Albert Einstein
Sayfa 216Kitabı okudu
Yaşlanınca ne çok içinden konuşuyor insan.
Sayfa 249Kitabı okudu
Bir parçasını bir yerlerde kaybetmiş herkes kadar üzgün baktım dünyaya.
Sayfa 320Kitabı okudu
Tükenmişlik
Yoktun!
Hiç olmadın belki de.
Dönüyorum artık.
Vazgeçtim bu oyundan.
Halim yok yeniden yollara düşmeye.
Bir ömrü rüya etmeye takatim yok.
(...)
Kalbini unutan insan, neyi unutmaz ki!
“Doğa yarasını sarmasını biliyor da, insan bilmiyor,” dedi.
Sayfa 428Kitabı okudu
Bak ucunda ölüm var şu kısa hayatın
Rica etsem , beni de sever misin?
Aşk biter ama hikâyesi kalırdı geriye. Aşkın hikâyesiyse kendisinden daha güzeldi.
Fakat eni sonu herkes bilirdi ki dünya üzerinde bir aşıkların, bir de açların uykusu gelmezdi.