Benliğinin en içinde en yüceye ve en iyiye ulaşmanın sonsuz özlemini çeken kadının bu özelliği, Goethe'ye göre bizi gerçek varlığa ve mükemmele yaklaştıracaktır.
İftara yarım saat kala, evlerin içinde sessiz ve sabırsız bir telâş başlardı. Yüzler rûhânîleşip hafifçe solar, her zamankinden daha anlayışlı daha mülâyim olurdu. Hattâ tiryakilerin abus ve kavgacı çehrelerinde bile bir îmânın felsefesi okunurdu.
"Önemsiz bir konuyu tartışmıyoruz," dedi, "deli mi yoksa akıllı mı olacağımızı tartışıyoruz."
Okur Takip Önerileri
Onlarla aynı ağaçta büyü, ama onların fikirlerini paylaşma.
Çok az zamanın kaldı. Bir dağın tepesine çekilmişsin gibi yaşa onu, çünkü ha orada yaşamışsın, ha burada ne farkeder, nerede yaşarsan yaşa, bu büyük evren kentinde yaşıyorsan. İnsanlar doğaya uygun olarak yaşayan kişiyi gelip görsünler, incelesinler. Ona katlanamazlarsa öldürsünler onu, çünkü onlar gibi yaşamaktansa ölmek daha iyidir.
Sen, sen niçin doğdun? Keyfine bakmak için mi? Böyle bir düşünce doğrulanabilir mi?
İnsanın, kendi kötülüğünden kaçınmaya çalışmaması -ki bu olanaklı bir şeydir- ama başkalarının kötülüğünden kaçınmaya çalışması -ki bu olanaksız bir şeydir- ne gülünç.
Yaşamda mutluluk, çok az koşula bağlıdır; bir filozof ya da doğabilimci olma umudunu yitirmiş olabilirsin, ama gene de, özgür, alçakgönüllü, toplumsal ve Tanrı'ya boyun eğen biri olmayı yadsımamalısın; çünkü hiç kimse tarafından tanınmasa bile, tanrısal bir insan olmak olanaklıdır.
"Acı ne katlanılmazdır, ne de sonsuz; sınırlarını göz önünde bulundurursan, kendi vehminle onu artırmazsan."
"Tanrıdan gelen fırtınaya katlanmalıyız, hiç yakınmadan."
"Topraktan gelen toprağa döner,
Göksel bir tohumdan filizlenense
Göklere."
Yıldızların devinimini, sen de onlarla birlikte dönüyormuşsun gibi izle; öğelerin nasıl birbirlerine dönüştüklerini düşün her zaman; çünkü bu gibi şeyleri düşünmek bizi şu ölümlü dünya yaşamının çirkefinden arıtır.
Bir insanın, çapı ne olursa olsun; yalnızca, her eyleminde, eyleminin haklı mı, haksız mı, iyi bir insanın mı yoksa kötü bir insanın eylemi mi olduğunu düşünecek yerde, yaşama ya da ölme olasılıklarını tartması gerektiğini düşünüyorsan, yanılıyorsun, dostum.
İnsan kendi hatasının bilincini de yitirirse, yaşamanın ne anlamı kalır?
Gelecek için kaygılanma; çünkü varman gerektiğinde, varacaksın oraya.