“ Düşmesin bizimle yola, evinde ağlayanların gözyaşlarını boynunda ağır bir zincir gibi taşıyanlar! Bıraksın peşimizi kendi yüreğinin kabuğunda yaşayanlar!” Ah .. Bazen aşk, bazen özlem, kâh bir kadına kâh bir memlekete .. Anadolu’nun içinden, Anadolu insanının dilinden bir kalem. Nazım, çok güzelsin evet, hakkını da vermişsin belki yaşadığın her anın ama, yazdıkların ile yaptıkların neden bu kadar çelişkili? .. Celile, Nüzhet, Galina, Münevver, Piraye, Vera .. Hayatın bir film olsa tür aksiyon olurdu şüphesiz .. 
Henüz Vakit Varken Gülüm farklı dönemlerde yazılmış şiirlerin bir derlemesi. Her bir şiir kendi başına özgün. Bir şiir kitabını tahlil etmek çok bana göre değil, hele de böylesine büyük bir memleket şairi hakkında yazmak oldukça güç. Özgürlüğe hasret, düzene başkaldırı, insan sevgisi, karmakarışık bir ruh hali ama hep yaşama sevinci, hep umut dolu satırlar.. “ Birden bana sarılmalısın gülüm. Korkudan, hayretten, sevinçten, ve de sessiz sessiz ağlamalısın, yıldızlarda da çiselemeli, incecik bir yağmurla karışarak.. Pek de sonrasını hesap etmeden seven sevdiğine “ seviyorum “ desin ve eklesin; “ Henüz vakit varken gülüm, yüreğim dalındayken henüz, en güzel, en yalansız, sonra da ıslıkla bir şeyler çalarak gebermeliyim bahtiyarlıktan.. Çok değişik bir adamsın evet, ama çok güzel sevmişsin Nazım..