"Yoruldum... Ruhum ağır geldi bedenime... Sustu içimin çığlıkları.. Koca bir boşluk içinde çalkalandı sesler.. Tükendi umutlar.. Yeşermez oldu dağlarımda ağaçlar. Kuşlar da göçüp gitti ellerimden... Çok uzaklarda kaldı yarınlar... " (Alıntı)
Bu gün eski günlere döndüm galiba.
ÖLÜMLERDEN ÖLÜM
Ne umdum ne buldum hayat yolunda
Kafama bir kurşun sıkasım gelir
Çaresiz kalmışım ömrün sonunda
Gaz döküp kendimi yakasım gelir
Sebepsiz Fırtına
Gerilir büyür ah
Bir sebepsiz fırtına
Kardeşidir umut aşkın
Kalan elinde avucunda
Fırtınalardan kurtar beni ya
Batırma gemilerimi
Umutlar aşkın teknesi ya
Bir yalnizlik oykusu
Umut tükendi, telefondaki arkadaşlık uygulamaları bir bir silinmeye başlandı. Sildikçe umutlar da tükeniyor..
Yağmur
Vâr eden’ in adıyla insanlığa inen Nûr
Bir gece yansıyınca kente Sibir dağından
Toprağı kirlerinden arındırır bir Yağmur
Kutlu bir zaferdir bu ebâbil dudağından
Rahmet vâdilerinden boşanır âb-ı hayat
En müstesna doğuşa hamiledir kâinat
Yıllardır boz bulanık suları yudumladım
Bir pelikan hüznüyle yürüdüm kumsalları
Yağmur, seni bekleyen
Ne zaman ki umutlar tükendi işte o zaman hayeller de ölür..
Ecoonomist
Yaşayacaklar tükendi.ölüler canlanır mı?
Uzun bir aradan sonra "içime" uğradım. Misafirliğe gideyim ayıp olmasın dedim.O kadar dağınıktı ki kapıdan içeri giremedim. korktum.kapıyı hafiften araladım.Açamadım...
Tanrım nasıl birşeysiniz öyle, içinde ölmüş binlerce umutlar,hayaller...
Ölüler birbirini yıkayıp kefenliyor..geride kalan yarı umutlar çığlık çığlığa, ağıtlar yakıyor..gömülmeyen ölüler. Leş gibi kokan umutlar...neler olmuş, neler bitmiş... Neler oluyor?Çığlıklar hala kulağımda...sessizce geri döndüm. kimseye birşey anlatmadım.suçun üstüme kalmasından korktum.sessiz kaldım. oysaki o katliamı ben yapmadım...kim inanır?Kim bile bilir benim bildiğim gerçeği?
Umutlar da tükendi artık... Umut veren cümleler bile sona erdi......
"Hep Bir Şeyler İçimde Kayboldu Sessizce.. Tükendi Umutlar Yaşanmadan Gizlice..