Bir bahçe en katıksız insanca kıvançların kaynağıdır. İnsan ruhunu en güzel o yeniler, onsuz konaklar saraylar kupkuru birer el ustalığı olarak kalır. İnsanların, zamanla incelip uygarlaştıkça, güzel bahçelerden daha çok, görkemli yapılar kurmayı öğrendikleri göze çarpıyor; sanki bahçecilik daha yüksek bir ilerleme basamağıymış gibi. Bence çok
Yazarin ilk kitabiymis.Ödüllü yine.Peruk Gibi Hüzünlü kitabi kadar olmasa da sevdim hikayeleri.Bir ara bir kac hikaye hep ayni tarzda gitti,can sıktı ama olsun.Tacizler,ölümler,aile ici istismarlar var hikayelerde.Karamsar konular.Bazen insani rahatsiz eder gibi olsa da etkiliyor.Alti cizilecek guzel cumleleri var yine Yalcin Tosunun.Bu yazari seviyorum ya.Bana dokunuyo yazdiklari.Çok hisli geliyor.Hikaye guzel canlaniyor gozde,merak ettiriyor,sıkmıyor.Dislanmis hayatlari hatirlatiyor,farkli hikayesi olan hayatlarin ayni duygularda kesisebildigini,hayatin buyuk oranda cocukken cizildigini."Her Şey Tarih Oluyor","Unutmabeni Çiçekleri","Kereviz" en sevdiklerim.
Odanın ta öbür ucunda, dış kapıya karşıdan bakan bir sandalyede bir kadın oturmaktaydı. Uzun sarı saçları omuzlarına dökülüyordu; giysisi yeşil, taptaze sazlar kadar yeşildi ve içinden çiğ taneleri gibi gümüş çizgiler akıyordu; zambak yapraklarından bir zincir şeklinde olan altın kemeri, unutmabeni çiçekleri gibi soluk mavi taşlarla bezenmişti. Ayaklarının dibinde yeşil ve kahverengi geniş toprak kaplar içinde beyaz nilüferler yüzüyordu, öyle ki sanki göl ortasında bir tahtta oturuyor gibiydi.