Bu benim düşüncem sen saygı duyarsin duymasın ben düşünce kızıyım!!
Okulda aşktan falan söz ederdik saçma sapan hayaller işte insanları masum zannediyoruz tabi hoca gelip bu yaşta ne aşkı bilmem ne toplumda ikili ilişkiler hep ötekileştirildi. Sokakta küfür etmek ayıp değil ped almak ayıp görüldü. Bence belli bir olgunluktan sonra eğitim verilmeli nasıl bir insanın gururuna kalbine zarar vermeden sevilir bir kadına nasıl hitap edilir bunlar önemli şeyler. Aşk nedir sevgi nedir bunu bilmedikleri için şuan on altı on yedi yaşındaki çocuklar aşk dedikleri şeyi en hat safhada zevkleriyle yaşıyorlar ailede bilinçsiz oldu mu hele daha kötü. Burda on altı yaşındaki oğlan çocuktan on dört yaşındaki kız çocuğu hamile üç aylık bide. Ben dershane denemlerine giderken kız tıp kazanacakken yirmi beş yaşında birine kaçtı azıcık ilgi gördü diye bir hafta tanıdığı birine bir ömür emanet etti. Okuma kitaplarını koli yapıp verdi sarıldı dedim hayırdır hacca mı gidiyon can evim farklı dedi bak bak ija can evim. Diyeceğim kendi yeğenim olur çocuğum olur ilerde önce işin ahlaki boyutunu aşılamam gerek toplum bunu öğretti bana. O onu buldu şu şunu yaptı derken insanlığın formülünü unuttuk!!!
Bir gün izbanda gidiyordum bir kız çocuğu gelip kulağıma seni seviyorum diye fısıldamıştı ve yanağımdan öpmüştü. Peçete satıyordu sanırım. Bende "bende seni seviyorum" diye fısıldamıştım. Onun unutmamasını isterdim. Çok tatlı bir andı ama ikimizde birbirimizi unuttuk. Diğer tanıdıklarıma ise akıllarındaki varlığım acı verecektir.
manifestolarımdan biri olsun
dostları olmalı insanın, o kendini unutsa da unuttuğu kendini, kendine hatırlatan...
hele ki, uzun yıllar görmediğin bir dosttan gelen "varlığın tüm işlerde bana güven vermiştir" lafı müthiş müthiş iyi hissettirir ve hatırlatır kendini -tüm unutturma çabalarına rağmen-
birden fazla kişinin güvenini kazandıysanız da, tadından yenmez olur! zordur çünkü, hep arkanızı kollamanız gereken bir dünyada birileri size inanmıştır...
kendimi iyi hissetmek için geliştirdiğim çok yeni bir yöntem bu: çocukluk arkadaşlarına, ilk iş arkadaşlarından dost bellediklerine dönmek ve sana seni hatırlatmalarına izin vermek....
bize bizi unutturdular ya da unuttuk ya da en kötüsü, belki de hiç bilmedik; kırkından sonra ego gelişimi olmaz diye düşünmeyin bal gibi de oluyor...bazıları şaşırıyor sesimizin eskisinden daha gür çıkmasına ama alışacaklar, kolay değil, büyüyoruz...
Ne halden ne hale… biri düşüştü biri yükseliş hayat bu demek değil mi? ne çabuk unuttuk
Bekler olduk üç beş aciz
Üç beş zelilden nimet
Unuttuk "hak" kapıyı
Medet Ya Rab medet!..
Deli Filozof
Bugün metroda kardeşimle ağladık. Diyor ki kız olmak çok güzel bir şey, şunu bir erkek yapsa bizim kadar rahat olamaz. Öyle diyince güldüm. Ben gülünce o da gülüşüme güldü. Sonra güldük. Ara ara yine ağlayasımız geliyor ama konuşma normal bir şekilde ilerlediği için ağlarken ağladığımızı unuttuk. Hatırladığımda ne hissedeceğimi şaşırdığım bir anı oldu. Metroda kardeşimle göz yaşlarına boğularak güldük. Demesi bile komik.