Kalmadı İnsanların ahde vefası, yaraya duası.
Unuttuk azizim unuttuk biz,
Yargılamadan önce dinlemeyi,
Konuşmadan önce düşünmeyi,
Dokunmadan önce hissetmeyi,
Şikayet etmeden önce şükretmeyi,
İstemeden önce sabretmeyi…
Ve biz birbirimizi , Allah rızası için sevmeyi bile unuttuk.
"Kalmadı insanların ahde vefası, yaraya duası, biz birbirimizi, Allah rızası için sevmeyi bile unuttuk..."
Özlemek zor iştir.
Kim görmeden,sesini duymadan,yanında olmayana özlem duyabilir ki?
Diyoruz ya insanlar unutkan,
Her acı, her sevda unutulur zamanla.
Sesini unuttuk,
Sözlerini unuttuk
Ve belki de nasıl göründüğünü unuttuk.
Ya hisler!
İnsan birinin birinde bıraktığı hissi de unutabilir mi?
Aslında bütün bu telaş ,bir faninin ölümü unutma hikayesi...
Ölüm kendini unutan fanilerlerden öç alıyor adeta...
İlk kez ne zaman unuttuk ölümü?..
Mezarlıklarımızı şehrin dışına taşıdığımızda mı?..
Makam ve mevkimiz yükseldikce,gerçek itibarın Allahın nezdinde olduğunu umursamayarak,kibirle yürüdüğümüzdemi ölümü unutmaya başladık .
Ne çabuk unuttuk dünyanın bir rüya olduğunu ; öldüğümüzde uyananacağımızı...
Bir faninin ölümü unutması ne acıklı ...🪝
(Psk.Dnş.Ahmet DUMAN)
İnsan unutandır kızım.
Bizim en kadim hakikatimizdir bu. İnsan olarak nerde geldiğimizi unuttuk, Allah'a verdiğimiz sözleri unuttuk, kim olduğumuzu unuttuk.
Bu yüzden değilmidir oradan oraya savrulmamız..
🍂 Bir devlet içün çerhe temennâdan usandık
Bir vasl içün ağyâra müdârâdan usandık
Hicran çekerek zevk-i mülâkâtı unuttuk
Mahmûr olarak lezzet-i sahbâdan usandık
Düştük kati çoktan heves-i devlete ammâ
Ol dâiye-i dağdağa-fermâdan usandık
Dil gamla dahi dest ü girîbandan usanmaz
Bir yâr içün ağyar ile gavgâdan usandık
Nâbî ile ol âfetin ahvâlini naklet
Efsâne-i Mecnûn ile Leylâdan usandık. 🍂
🍂 Günümüz Türkçesiyle: 🍂
🍂 1.Bir anlık talihimizin açılması için feleğe yalvarmaktan usandık. Sevgiliye bir anlık kavuşma içen rakiplere (yabancılara) iyi görünmeye çalışmaktan usandık.
2.Hicran çeke çeke sevgiliyle buluşup konuşmanın zevkini unuttuk. Mahmur ola ola da şarabın lezzetinden usandık.
3.Çoktan, büyük bir vuslat hevesine düştük, ama karışıklık çıkaran, huzurumuzu bozan bu isteklerden usandık.
4.Gönül, dertleriyle yaka paça olmaktan usanmaz; fakat bir sevgili için rakiplerle (yabancılarla) kavgadan usandık.
5. Nabî ile o sevgilinin macerasını anlat; Mecnun ile Leyla efsanesinden usandık. 🍂
🍂 NÂBÎ 🍂