Çoktan unutulmuş bir ilk gençlik aşkının,on yıl sonra bile hafifçe can yakan acısı...Ama sanki o acının ortasında bile bir mutluluk vardı.Bir zamanlar,yeryüzünde bir kişi tarafından sevilmiş olmanın mutluluğu...
"Her zamankinden daha fazla unutulmuş hissediyorum kendimi. Birkaç adım atıp duruyorum. İçine düştüğüm bu tüm unutuluşu tadıyorum: İki kent arasındayım, biri bilmiyor beni, öteki artık tanımıyor. Beni kim hatırlar?"