Beden tek bir gezegenle sınırlıyken ve burada acıyla ve zorlukla sürünürken, düşünce bizi bir çırpıda evrenin en uzak bölgelerine, hatta evrenin ötesinde, doğanın tam bir hercümerç içinde bulunduğuna inanılan sonsuz kaosa yollayabilir.
Hepimizin hiçbirimize tahammülü yok farkında mısınız? Ne güzel de yargılayıveriyoruz karşımızdakinin cismini öylesine gözden geçirerek. Kimsenin derinleriyle alakamız yok ve her şeyi en çok biz biliyoruz. Ne kadar özeniyorum konuşmamak için kendini tutabilenlere bir bilseniz. İnsan çok dinlemeli az söylemeli gerçekten ki kelamının da bir kıymeti olsun. Dilerim tez zamanda bu meziyeti kazanabilirim..
Yalnız kalmak bir ilaç mıdır yoksa hastalığın ta kendisi mi
Işığı görünce karanlığa kaçıyorum hemen böcekler gibi
Bir şeye çok uzun süre bakarsan onu görmemeye başlıyorsun
Hayat, hayat keşke, keşke bu kadar etobur olmasaydı