Bu kafa karışıklığının en iyi ilacı iddialarımızda tevazu göstermek, hatta daha bize itiraz yönetilmeden önce güçlüğü bizzat keşfetmektir. Bu yolla, cehaletimizi bir tür fazilete dönüştürebiliriz.
Beden tek bir gezegenle sınırlıyken ve burada acıyla ve zorlukla sürünürken, düşünce bizi bir çırpıda evrenin en uzak bölgelerine, hatta evrenin ötesinde, doğanın tam bir hercümerç içinde bulunduğuna inanılan sonsuz kaosa yollayabilir.
Devlet bir sobadır ve yakıtı da yalnız insandır.
Okur Takip Önerileri
Politikada, esen havaya göre hareket etmek gerekirdi.
Hayat bu işte! Eğer dünyaya gelmezsen hiçbir şey görmezsin, ama gelirsen dertten kurtulamazsın.
Oysa düşünmek, her zaman acı veren ağır bir iştir.
Elbette herkesin kabul ettiği gerçekler, ortak doğrular vardır. Ama herkesin bir de kendi görüşü, düşüncesi, tecrübesi vardır. İşte bu görüşler, o kişinin ölümüyle yok olup giderler.
Bu mevsimde akşam üzerileri çok güzel, aydınlık ve dinlendirici olur, insana bir dostuyla konuşmak, dertleşmek arzusu verir.
İnsanın mutlu olması için daha fazlasına gerek var mıydı?
Hayatta neyin doğru, neyin yanlış olduğuna karar vermeye çalışarak vicdanını harap etmeye, isyan etmeye hakkı var mıydı?
Demek ki insanın beyni bir dakika düşünmeden duramıyor, o garip başı öyle yaratılmış ki istese de istemese de düşünceler ard arda geliyor, bir düşünceden öbürü doğuyor, herhalde ölünceye kadar böyle devam ediyor bu.
İnsanlar, tuttukları yolun felakete götürdüğünü, mertçe kabul etmek cesaretini gösterebilecekler mi?
Evet, kaderdi bu başlarına gelenler. Başka türlü nasıl açıklanır?
"Eğer ölümün onlar için hiçbir önemi yoksa, yaşamanın da anlamı yoktur. Öyleyse niçin ve nasıl yaşıyor bu insanlar?"
Saç sakalının ağarması kendi kendine, hissettirmeden olmuştu.