Saatler sessiz sessiz, hareketsiz akıp gidiyordu. İhtiyar bir insanın ömrü de böyle gelip geçerdi.
Bozkır uçsuz bucaksız, insan ise küçücüktür.
-Kimin aklına gelirdi böyle kimsiz, kimsesiz öleceği.
Ukubala, "sahipsiz bir sokak köpeği gibi ölüp gitti..."demek istemiş, ama dilini tutup bunu söylememişti. Apaçık anlaşılan bu durumu sözle de belirtmesine gerek yoktu zaten.
Okur Takip Önerileri
Geçmişin entelektüel tecrübesinden bir şey öğreneceksek, o da insan aklının yalnızca göreceli değerleri kavrayabileceğidir...