"Yüzlerce kez onun boynuna atılacak noktaya gelmedim mi? Karşımda böyle bir güzellik varken uzanıp onu kavrayamayacak olmanın insanı ne hale getirdiğini ancak Yüce Tanrı bilir."
İnsanlara karşı duyduğum şüphe, kin derecesine çıktı. Bana yaklaşmak isteyenlerden kaçtım. Kendime en yakın bulduğum veya bulacağımı zannettiğim insanlardan en çok korkuyordum. "O bile böyle yaptıktan sonra diyordum!.."
Bardağın boş tarafı gibiyim, kimse doldurmuyor, kimse tamamlamıyor eksiğimi. Bardağın dolu tarafı gibiyim, kimse boşaltmıyor taşan acılarımı, boğuluyorum.