Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Öğrenci kız:
Kimdi bu öğrenci kız? Bazen sıradan küçük bir kız çocuğuydu, bazen tüm yükü sırtında taşıyan anneydi, bazen etrafı çok iyi gözlemleyen bir gözlemciydi. Bazen de bendi bu öğrenci kız. Kendimden bir parça bulduğum biriydi.
Dünyaya aynı şekilde bakıyorduk bu öğrenci kızla, babam ve kız kardeşim olmadığında benim de onun gibi tadım tuzum yoktu, ben de bazen iyi bazen kötüydüm tıpkı onun gibi.
O sabahlardan nefret ederdi, ben de öyle. Sabah olunca insanın aklı başına gelirdi, oysa ben gece duygusallığını severdim. Onun da dediği gibi: “Sabahların utanması yoktur. Çeşit çeşit üzücü anı aklıma düşer…”
Onun gibi ben de insanların güzel yanları olabileceği yanılgısına bazen kapılıyorum. “Amaçsızca çiçeklere bakarken insanların da gerçekten iyi tarafları olduğunu düşündüm. Çiçeklerin güzelliğini keşfeden de, çiçekleri seven de insandı.”
Bazen ben de mutluluğun geleceğine inanmam. Sanki kayıp gitmiştir benden. Mutluluğu her yerde aramaya da çıkmam, bulduğum zaman bırakmamaya çalışırım. Ama tabi şu da var. İnsan mutlu olduğunu nasıl anlar? O kadar kısa sürer ki mutluluk, ben ne zaman mutlu oldum hiç anlamam. Sonra bu hissin tekrar gelmesini beklerim, kendimi buna inandırmaya çalışırım. İnançsız hayat geçmiyor. Öğrenci kızın da dediği gibi: “Yarın yine aynı olacak. Mutluluk asla gelmeyecek. Bunu biliyorum. Ama bir gün mutlaka gelecek, yarın sabah gelecek diye inanarak uyumak daha iyi değil mi?”
Herkes okusun Öğrenci Kız’ın yaşadıklarını, hissettiklerini. Kendinizden bir parça bulacağınıza, onun hissettiklerine ortak olacağına eminim.
208 syf.
·
Puan vermedi
Bu kitabın yeri bende hep ayrı olacak. Neden mi? Okumaya ilk başladığım günü asla unutmayacağım. 6 Şubat o büyük deprem günü… Kitap ölümle yüzleşmek ile ilgili konular barındırıyor. O gece ilk iki bölümü okuyup düşünmüştüm. Ölüm, yaşamak… İçimi ürpertmişti. Tüm bunları düşündüm ve huzurla yatağıma uzandım uykuya daldım. Gözlerimi açtığımda gece 4 civarıydı. Deprem oluyordu, ben hayatımda ölüme bu kadar yakın hissetmemiştim kendimi. Şok içinde yatakta uzandım ve deprem sürecinde ölümü düşündüm, sallanma bitmiyordu tam bir buçuk dakika sürdü. Evimiz öyle bir sallanıyordu ki size bunu tarif etmem olanaksız… Çökmek, kapanmak dahi aklıma gelmedi uykudan uyanmanın verdiği bilinçsizlik ile aklıma gelen tek şey ölüm oldu. Bu kitap bende bir yara olarak kalacak ve unutamayacağım ne o günü ne bu kitabı… Çünkü gerçek anlamda benim hayatımı, bakış açımı, beni çok değiştirdi….
Basit gördüğüm her şeyin aslında çok büyük lüks olduğunu( Duş almak, temiz kıyafetler giymek, ağız tadı ile yemek yiyebilmek, yatağımda uyumak, huzurlu olmak, evimde olmak) dert ettiğim her şeyin aslında dert olmadığını öğrendim. Hayatı gözümüzde çok büyütüyoruz, hep bir yerlere yetişme hırsımız var, en iyi en mükemmel olma isteğimiz var, hepsi boş. Sağlıklı ve huzurlu olalım gerçekten yetermiş. Yaşamımızı sağlıklı, insani şartlarda sürdürebildiğimiz sürece bizden iyisi yokmuş.
Allahım bir daha bize böyle bir gün, felaket, afet yaşatmasın. Ölenlerimizin mekanı cennet olsun. Yaralarımız umarım en kısa sürede sarılır. Allahım ülkemizi, milletimizi korusun.
Kitap Minik Ponki'nin uyuma macerasını anlatıyor. Babası bu süreçte öyle sabırlı ki her seferinde Minik Ponki'nin sürprizlerine "O zaman hadi göster bana" diye cevap veriyor. Ben kitabı okurken çok eğlendim. Ah minik Ponki uyumamak için neler yapmadı ki? En son uçak olmuştu. Sizce bu uçak babasının kucağına düşüp, mışıl mışıl uyumuş mudur?
* Ayaşlı ile Kiracıları *
#memduhşevketesendal
instagram.com/p/CiNoWIGN7ER/?...
Cumhuriyetin ilk yıllarında Ankarada Ayaşlının 9 odalı evinde yaşayan kiracılarının yaşamlarının anlatıldığı bir eser. Dili akıcı ama bazı bölümlerde sıkılıyor insan okurken.Evin içindekilerin yaşadığı aşk,hastalık,cinayet,miras
4 Harika Hikaye
"Çünkü ateş, hayat demekti, sönmemeliydi."
"Sadece hayattakilerin canı acırdı. Öldükten sonra acı duyulmazdı. Ölmek, uyumak demekti."
Yazar, birbirinden bağımsız görünen dört hikaye yaratmasına rağmen hikayelerin sanki birbirlerine temas etmesi için özel bazı alanlar da ayırmıştı. Ya da ben öyle yaptım ve dört hikayeyi kendi hayalimde birleştirdim. Okurken, hayal ederken ve edebi anlatımı irdelerken hep keyifliydi.
Benek ve Altın Hüzmesine ne kadar sinirlensem de yaşamın bizden bağımsız gerçekleştiğini düşünmek ve O’Brien sayesinde de bir başkasının yaşamı-ölümü üzerine karar vermek üzerine endişelenmek fırsatını buldum.
Bakalım sizler neler bulacaksınız :)
Kitap yorumum
Hayalini Arayan Kadın kitabının yorumuyla sizlerleyim. Gerçek yaşanmışlıklarla örtülü bir hikaye olarak karşımıza çıkmakta. İnsanın insana yaptıkları, yapmadıkları ve etkileri belirgin bir şekilde su yüzüne çıkarılmıştır.
Gençliğinin baharını yaşayan Zeynep ve Cemal'in aşkı anlatılmaktaydı. Cemal, oto elektrikçi de çalışmaktaydı. Zeynep ise
