Pessoa'yı birkaç alıntısından tanımış ve çok sevmiştim, ne kadar güzel sözler bunlar diyordum, sanki söylemek istediğim çoğu şeyin bir yansıması gibi. Huzursuzluğun Kitabı okumaya başladığım günden itibaren hayatımda büyük bir yer kaplamaya başlamıştı, daha doğrusu hissedilen ve dile getirilmemiş çoğu sözün Pessoa tarafından çok başarılı bir şekilde dile getirildiğini gördüm. Hiç sıkmayan, hislerini her kelimesinde biraz daha başarıyla anlatan Pessoa hayatını da çok merak ettiğim bir yazar ve şair oldu. Evet, şiirleri de var hem de öyle güzel şiirler ki bunlar. Şu anda basımı bulunmayan şiir kitapları hariç basımda bulunan şiir kitabı ise "Uzaklıklar, Eski Denizler".
Pessoa o kadar çok yazmış ki, bu kadar yazı aklıma Nietzsche'nin şu sözünü getiriyor: "Yazmak benim için ihtiyaç ... düşüncelerimden başka türlü kurtulma çaresini bulamadım henüz."
Hepimizin hayatında Pessoa gibi hissettiği zamanlar olur, ama bir şekilde aşabiliriz bunu, bizi mutlu edecek bir şey buluruz. Pessoa ile ilgili en çok üzüldüğüm şey ise bunu hiç aşamamış olması. Bizim aşmayı istediğimiz şeyleri onun her gün yaşamış olması... Kitabında anlatmak istediklerimi açıkça görebilirsiniz. Belki de okurken hayata daha önce hiç bakmadığınız bir bakış açısıyla Pessoa'nın gözünden bakacaksınız.
Bense bu kitabı ve Pessoa'yı okumayı sürdüreceğim, çünkü vaktinde anlaşılmamış fakat anlaşılmak için çok çaba harcamış biri o, 27 bin sayfa bırakmış ardında,
okuyacağım, tekrar tekrar.
