Şeriat, tatbik edilen, tatbik edilmesi gereken ölçüler manzumesinin yanında, sevilmesi aşkla bağlanması, namütenahi manaları olduğu bilinmesi lâzımgelen İlâhî müessesedir. Her zaman ifade ediyorum: Şeriat aşkı - tabiî içine vazife ve icra da kendi kendine giriyor - şart... Dışından riayet, ama ruhuna malik olmama... Hayır!.
Aşk... Başımıza ne geldiyse aşkımızı kaybetmekten geldi.
Çilesi çekilmemiş taklitlerle şahsiyet ve asliyet olamaz.
Okur Takip Önerileri
Bir Müslüman yaşadığı anın mesûlüdür...
Çünkü hakiki hürriyet, hakikata esarettir.
Bize de düşen, "Varım" değil de, "Benim olmadığım yerde Türkiye yoktur!" deyip ona göre hareket etmektir.
Yine aynı sureden: "Allah onların hallerini çirkin gördükçe kendilerini korkaklıkları ve tembellikleri yüzünden evlerinde alıkoydu, onlarla oturun, oturanlarla beraber, dedi."
Şurada, bakın hareketsizliğe karşı ilahî gazap ve nefret nasıl telli ediyor!
Hayaline başkonulan büyük sevdadır hayatı yaşanır kılan: fetih, olmadan çok önce de, kutlanabilmelidir bence; böylece daha çabuk varılır, sanıyorum: vardayımlarında daima ileri gideceksin, yeçmişe yürümez ki zaten!
Sayfa 54Kitabı okudu
Çileyi çeken yazıyı yazandır.
Bin çile de bin çeşit yazı demektir.
Sayfa 36Kitabı okudu
İnsanın, kendi kendi olabileceği sessiz bir mekan, meğerse, ne kadar önemliymiş!
Sayfa 36Kitabı okudu
Sadece Devrim'i gördüğüm ellerini, bilsen, ne kadar yüzüme gözüme süresim geldi!
Sayfa 35Kitabı okudu
Ne çok şey ilgilendiriyor dünyada beni ve bunlardan hangisine yönelmeye ihtiyacım var. Nereye baksam orda bir parça kopup varlığıma katılıyor. Ne konuşsam konuştuğum şey uçup gidiyor dilimin andığı yere. Çoğaldıkça gidip gelenler, çoğaldıkça uçuşan parçalar, çoğaldıkça yağan resimler, nereye dikkatimi vereceğimi şaşırıyorum. Ben kıbleye çevirdikçe seccademi, görünmez eller başka yönlere doğru çekiştiriyor. Ben yeşile dinlendirmek isterken gözlerimi, binbir renk yoruyor bakışlarımı.
Kardeşlik şarkıydı, notalarını bölüştüğümüz, tek başına söylemeye kalktığımızda gülünç düşeceğimiz bir şarkı.
Sayfa 57Kitabı okudu
Nerede dünyaya gelmiş olursa olsun doğduğunda aynı dille ağladı insan. Aynı dille gülümsedi bir süre sonra, aynı dille güldü.
Sayfa 53Kitabı okudu
Öldürmek de ne, kimi öldürebilirsin kendinden başka.
Sayfa 47Kitabı okudu
Sözlerini yanlış bildiğimiz şarkıyı bize kim hatırlatacak?
Sayfa 46Kitabı okudu
Taca bakmak kral yapmasa da insanı, bir krala kral olduğunu fark ettirir.
Sayfa 46Kitabı okudu
Kurtulmak için bir kapıya değil, bütün duvarların yok olmasına ihtiyacım var.
Sayfa 45Kitabı okudu
Kendinizle aranıza bir mesafe beğenin sözlüklerden.
Sayfa 43Kitabı okudu
Vicdanın öldüğü yerde hayattan söz edilebilir mi! Hayatta kalmak, göğsün inip kalkması mıdır üzerinde enkazlar taşıyarak.
Sayfa 32Kitabı okudu
Kaderin bütün randevularımızı iptal ettiği bir anda karar verdik kendimizle buluşmaya. Bizi dinleyecek kimsenin kalmadığını düşündüğümüz o yoksulluk anlarında bir defterin önünde bulduk kendimizi. Boş bir defter kadar umut verici kaç nesne vardır dünyada? İstediğimiz gibi dolduracağınız bir defterden yakın kaç dost? Ne söylesek can kulağıyla dinleyecektir beyaz sayfalar. Ne yazsak tekzip etmeyecek, biz anlatırken dinlemiş gibi yapıp o esnada kendi söyleyeceklerini düşünmeyecektir. Söyleyeceği bir şey yoktur çünkü defterin. Sahi, yok mudur?
Sayfa 29Kitabı okudu
Vakti geldi; tedbir, bir an önce kendisiyle buluşmasıdır insanın.
Sayfa 28Kitabı okudu
İnsanı pişirmek ne zor zanaat. Ne zor yumuşuyor kalbi, canlandıralım ateşi. Bu eller vermeye razı değil, nasıl edelim! Hu rüzgarıyla savrulsun küller, saçaklardan savrulan buzlar erisin. Ah, ne zor yumuşuyor kalbi, nasıl edelim. Ne çok şey sığdırmış bu daracık yere. Bu daracık yerde bülbüllerini boğmuş. Şarkısı bahçelerde hışırdıyor ağaçlar. Merhamete yer kalmamış, nasıl edelim.
Güneşin çaldığı kapıyı açmamak için daha ne kadar direnebilirim. Alevlerin gölgesiyle daha ne kadar kandırabilirim kendimi.
Sayfa 24Kitabı okudu
Farklı yönlere gittiğimize bakıp birbirimizden uzaklaştığımızı sananlar yanılıyor. Birbirine selam vermiş iki kişi nerede yaşarlarsa yaşasınlar gökyüzüne baktıklarında aynı çatı altında olduklarını fark ederler.
Sayfa 21Kitabı okudu
Mevsimi gelmiyor bir türlü hatırlamanın. "Unutma kışı" ha bire kar yağıyor kapımızın önüne. Üzerimize toprak atılırken mi bahar gelecek? Küreklerimiz kapımızın önündeki karlar içindi.
Sayfa 18Kitabı okudu
Bir kilimden daha mı değersiz ki anılarım emeğimi hak etmesin. Kilimi üzerinde ayaklar gezecek, anılarımın üzerinde melekler.
Sayfa 18Kitabı okudu
"İlişme" diyorum, çünkü hayat başını kaçırdığınız bir filme teşrifatçının fenerinin ışığında sessizce girerek bir sinema koltuğuna ilişmekten ibarettir.
Ve bu yürüyüşü esnasında, birden, yalnızlığını farkediyor. Can yoldaşının daha kim olduğunu bile bilmeden onu özlemeye başlıyor, ona aşık oluyor.
