"Üzülme," dedi.
Bazen mecbur kalır insan.
John Steinbeck 
Fareler ve İnsanlar
İhtiyacı olan alsın…
Biraz üzgünsün, biraz kırgın, biraz umutlu, biraz umutsuz, biraz mutlu…
Fazlasıyla insan olmuşsun, üzülme.
O yara iyiki var!
Yollarına gül dizeyim, ver elin', ner'de?
Al canımı, yıllarına sereyim, gitme
Benim gönlüm sendedir, yâr, sendeki bende
Bir başkasına yaramaz bu can, üzülme
… Hayran oldun, gülüm
Bu dünya aşka büründü
Başka başka diyarda bi' benden güzeli mi var?
İki kızı veya iki erkeği yönete bilirsin bir gün yönetilirsen üzülme herkese bir gün sıra gelir
Günlerden sonra bir gün
Şayet sesimi farkmedemezsen
Rüzgarların nehirlerin
Kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm
Fakat yine üzülme müsterih ol
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini
Cahit Sıtkı Tarancı
Bu zamansız gidişin zor gelse de yüreğime,
Bağrıma taş basarım ben.
Sen,
Sen benim için üzülme.,
Dilimde tükenmez dua,
Gönlümde bin bir ümit ile....
Yapma böyle!
Bak,
Bak ben daha şimdiden tutamıyorum kendimi .
Avazım çıktığınca bağırmak geliyor içimden.
Ama nafile.
Kimse derman olamaz benim bu yürek sesime?
Bilirim bu ayrılık bitirir beni,
Yemeden içmeden düşer
Kim bilir hangi hastanenin
Hangi soğuk koridorlarında açarım gözlerimi.
Sen üzülme bilirsin
Ne fırtınalara göğüs gerdi bu yürek
Üzülme bunu da atlatırım elbet.
… Yollarına gül dizeyim, ver elin', ner'de?
Al canımı, yıllarına sereyim, gitme
Benim gönlüm sendedir, yâr, sendeki bende
Bir başkasına yaramaz bu can, üzülme
“Kırılan dalına üzülme; doğan her gün, düşen her yağmur damlası sana yeni filizler verecektir.”
Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi farkedemezsen,
Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme, müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini,
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede,
Hatırla ki mahşer günüdür
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.
Cahit Sıtkı Tarancı