Okuduğun kitabın bir anda ana karakterinin yerine kendini koymak; duyduğu acıyı duymak, öfkesini her sayfa da hissetmek ya da başka bir karaktere aşık olmak ve kitabın sonunda ağlamak.. Empati değil de ne?
Karantina döneminde ne yapıyorsun diyenlere ben geziyorum diyorum. Kimi zaman bir mahallenin loş aydınlatmaların altında; kimi zaman lüks bir restoranda vals yaparak.. ☀️
D.P
KIRGINIM
o hiç dudağa değmeyen,
sese bürünmeyen,
sözlerin var ya,
Ruhuma Nasihatlar...!!
Yeşerecek umudum bir parantezin ağında
Dünya yine güzel dünya olacak
Acıdan payını almamışlara
Ve kalpler eskiden de olduğu gibi
Keşif düzenleyecek ışığın yansımasına
Hep gitmeye alışmış ruhlar hep gidecek
Anlamadığı şeyler gibi bundan da
Hep kırılmaya alışmış ruhlar kendine acıyacak
Yalnız kaldığında
Ve yıldızlar aşkın yörüngesini söyleyecek
Gece kuşu tahtadan yuvasına gelipte
Ötüşü batıla benzetildiği gibi acı acı ötmeyecek
Ve batı’nın o göz alıcı masallarıyla sıcak odalarda vals edilirken
Ben sessiz sesiz ağlayacağım
Ve okunmamış kitaplar ruhlarla savaşırken
Ben ruhumu kalpten kurtaracağım