"Bir insanın artık gidebileceği hiçbir yerinin olmaması ne demektir,anlıyor musunuz ?
Çünkü her insanın gidebilecegi hiç değilse bir yerin olması gerekmez mi?..."
Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün bu kadar benden uzak
Bu kadar mavi
Bu kadar geniş olduğuna şaşarak
Kımıldamadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
Dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
Bu anda ne kavga ne hürriyet,ne karım
Toprak,güneş ve ben
Bahtiyarım...
Karlı bir Şubat sabahı Ayaş'ta dünyaya gözlerini açtığın zaman ilk işin ağlamak olmuştu.
şimdi anlıyorum karşında canlı yaratık olarak ilk defa bizi görmüştün;insanları....ve içinden "Ben bütün ömrümü bu nankör yaratıklar arasında mı geçireceğim" diye düşündün, onun için ağladın.
İnsanlar....Yani bütün istikbalini onların daha mutlu olmaları uğrunda feda ettiğin insanlar...
Canavarların en korkuncu olan bizler...
Tanrı'nın bahşettigi zekâ ve yetenekleri zehirli birer hançer gibi hemcinslerinin azap çekmesin de kullanılan uygar canavarlar...