“Ey sen karşımda paylaşılan
Alna dudağa ve kalbe ayrılan
Sen aşkım sabah doğrulunca bağırdım
Geceleri sancınla kıvrandığım
...
Ay gece olunca pay eder ayrılığı
Ey güzelce yakalandığım
Mutlulukla sunulan
Bize bahşedilen armağan kılınan
Ayrılık sen ki
Aşkın ve sanatın
Durmadan doğumlar getiren anası
Hep orda gebe karınların dibinde içinde
Doğuma en yakın
Doğmadan gibi ve aralıksız doğarak”
Cahit Zarifoğlu “Yedi Güzel Adam”
...Ve
Çocuğun Uyanışı
Böyle Başladı
Her şey karıştı çünkü öldün
Artık kimse bulamaz kendini
Eller birbirinin içinde
Senin ölmüş elin yapışır
Benim tetiğimin üzerine
Silâh benim tetik bende koşanadek kurşun benim
Parmak senin et senin güç senin...
Okumayan adam olmaz derlerdi.
Adam olmak öyle adam olmak değildi, iş güç filan
kastediliyordu bu adam olmak bahsinde.
Diğeri kimsenin umurunda değildi zaten.