“Biz savaşmazsak bizim çocuklarımız savaşır. İnsanoğlu yüzyıllardır savaşıyor.
Savaşı nasıl söküp atacaksın yeryüzünden?”
Ve Durgun Akardı Don - 1. Cilt, Mihail Şolohov
Şolohov'un yazarlığının ayrılmaz bir parçası olan cesaret Sovyet edebiyatına tarif mümkün olmayan yararlar sağlamıştır. Hangi dönemi anlatıyor olursa olsun, hiçbir zaman, hayatın içinde taşıdığı çelişkileri görmezlikten gelmedi. Eserleri her yönüyle geçmişle geleceğin mücadelesini anlatır. İnsan ister istemez Lev Tolstoy'un gençliğinde benimsediği bir ilkeyi hatırlıyor: Asla, doğrudan ya da dolaylı, yalan söylememek ;ve asla, söylenmesi gerekeni atlamamak. Şolohov hiçbir şeyi geçiştirmez; doğru neyse, olduğu gibi yazar. Trajediye drama ya da dramı eğlenceye çeviremez. Ondaki trajik durumlar gönül okşayıcı kır çiçeği demetleri arasında gizlenmez. Ama gerçek öylesine güçlüdür ki, hayatın acısı ve kederi, olanca acıklılığına rağmen, mutluluğu hedefleyen irade gücüyle ve mutluluğa erişmenin sevinciyle dengelenip aşılır...
Sayfa 8 - EVRENSEL BASIM YAYIN
“Yalnız kendi bildiği bir hedefe doğru dümdüz gidiyordu. Tahtanın içini kemiren kurt gibi, karşısına çıkan basit görüşlerin, kavramların altından girip üstünden çıkıyor, kurulu düzene karşı çevresinde hoşnutsuzluk ve nefret tohumları saçıyordu.”
Hayatta kendinden esirgemediği tek bir şey vardı: kitap. İşi kitap satın almaya geldi mi akan sular dururdu. Severdi okumasını.
İki kişi yıkılacağına bir kişi yıkılsın, daha iyi!
«Burada sözümüzü kümese tıkılmış kazlar gibi birbirimizin kulağına fısıldıyoruz. Git de bağır bakalım ortalarda, sıkıysa!»