Neden bu haldeyiz, neden tekrar olamıyoruz ikimizde birbirimizi seviyorsak neden her şeyin üstesinden gelemiyelim. Bi süre sonra sevginin her şeyi kurtarmadigi gercegiyle yüzleşiyoruz ve kabullenemiyoruz zoruluyoruz iyice yıpratıyoruz birbirimizi daha fazla kırıyoruz ama sorsak onun canı yanacagına benim canım yansın diyoruz. Ayrı kalmayı becremiyoruz, beraber olmayı beceremiyoruz, ama en çok da birbirinizi yaralamadan sevmeyi bunu hiç yapamıyoruz kalplerimizi hep yanyana tutan bu güç bizi neden biraraya getiremiyor. Zor mu bu kadar anlamak beni zor mu bu kadar benim yerime koymak kendini ve zor mu bu kadar terk etmek değilde korkak adımlarla arkamı dönüp yavaş yavaş ilerlemeye çalışırken hep aynı yerde takılıp düştüğümü görmek. İnan bana severken gitmek çok zor.Yaralanmış şu koca yüreğim hala senin...
geçen gün tanrı ile konuştum.
ne düşündüğünüzü biliyorum. konuştuğun kişinin tanrı olduğunu nereden biliyorsun?
açıklayacağım, ama şunu söyleyeyim, sorduğum bütün sorulara –yani hepsine- cevap vererek beni ikna etti. bütün sorularıma makul ve tatmin edici cevaplar verdi. sonunda, onun tanrıdan başka birisi olmadığını kabul etmek zor
Sektör sattıran algoritmayı keşfetti: Kitap değil, kitap simülasyonu
2000’lerin başında çok satan bir kitap söz konusu edildiğinde iyi edebiyat olup olmadığı konuşuluyordu; şimdinin çok satanlarının edebiyat olup olmadığını tartışıyoruz… Ama sonuçta bu kitapların da çokça seveni, okuyanı var… Bunu gözardı edebilir miyiz, “edebiyat değil” diyerek geçebilir miyiz?
Niye böyle oldu? Ve yeni tür yazın ve bu ekonomik
Bana göre En Güzel Günaydın İletisi. :)
Hayat çok kısa yerinde durma yaşa!
Koş dönme boşa, boşuna dönme paşa.
Gül güneşte gülmese dünyada ağlasa.
Sen pozitif enerji takıl haykır senvincini dağlara.
Kendini hiç bağlama kötü yollara.
Her nefes sana hediye gerek yok ki boğmaya.
Yok olmaya terk edilme gir ortama reddedilme.
Sen seninle arkadaş ol mutluluk bak ellerinde
Kırma hiç
Yalnızca Ben ve Hastalığım / Aralık Ayı Hikaye Etkinliği
İyi pazarlar , #36889321 ile başlattığımız Aralık ayı hikaye etkinliğinde, ismini vermek istemeyen başka bir yazarın hikayesini paylaşıyorum şimdi de. İyi okumalar tekrar.
Yürüdüğümüz yollar vardır..
Akışına bıraktığımız, savrulduğumuz, mutluluktan havaya uçtuğumuz, sendelediğimiz yollar.
Hepimizin bir yolu var
Yağmur
Özcan KIYICI
İlk görüşte aşktı, benim yaşadığım... O kadar harika bir insandı ki... Daha ilk buluşmamızda tamam demiştim; benim evleneceğim erkek bu…
Onu tanımadan geçen yıllarıma bakıyorum da meğer ne kadar da yaşanmamışlıklar vardı, ne kadar boşmuş her şey... Nefes alıp vermeyi yaşamak sanıyor, kendimi aldatıyormuşum meğer…
O da beni sevdi. Hem de çok...