Ahmet Telli
insana en çok şiir yakışıyor,
Sonra yeryüzüne yağmur,
Gökyüzüne mavi.
Ve en çok insana vefa yakışıyor,
Yüreğe sevda,
Gözlere haya.
Ve en çok yaşamak yakışıyor,
İnsanca, sevdaca, duruca.
Bugün yeniden doğdum
Herşey gelir geçer de önemli olan o zor zamanlarda yanınızda kimin olduğu.
Bir hastane köşesinde sırtınızı kimin sıvazladığı..
Her zorluk atlatılırda bunlar unutulmaz.
Vefa en büyük bağdır..🙏03.05.2024
Çukur
Modern Kore edebiyatından Çukur!
Biraz farklı kültürlerin edebiyatını tanımak hevesiyle önce Japon edebiyatına sardım. Haruki Murakami, Osamu Daza falan derken oradan Arap edebiyatına atladım. Necip Mahfuz, Nizâr Kabbani filan... Sıra geldi Kore edebiyatına. Aradığımı buldum mu, tartışılır.
Adının hiç de önemli olmadığı bu çekik gözlü
Mutlu olmak için aranan tek şey...
Samimiyet...
Sâhiden seveceksin...
Sâhiden üzüleceksin...
Ahde vefâ bileceksin
Ne olursa olsun vazqeçmeyeceksin...
Kıyıda söz verip fırtına çıkınca
Ortadan kaybolanlardan,
Sâdece kendini düşünüp, kendisi için yaşayanlardan,
birlikte düşünmeyi, birlikte yaşamayı,
ağlamayı beceremeyenlerden
olmayacaksın...
Kalbiniz naif nârin ise
Kendinizi uzak tutun
Uzak durun böylelerinden...
Yüzünüzün düştüğünü fark eden,
Sesinizdeki inmişliği hissedebilen
Üzüntünüze ortak olacak
Gönlü qüzel insanlar biriktirin...!
Hûbân-ı bî-vefâ gibi dehr-i desise-bâz
Nâz ehline niyâz eder ehl-i niyâza nâz
(Vefasız güzeller gibi düzenbaz dünya, Nazlanana niyaz eder, niyaz edene naz. )
Ahmed Cevdet Paşa
Ne güzel anlatmış M. Âkif
Vefâ yok, ahde hürmet hiç, emânet lâfz-ı bî-medlûl;
Yalan râic, hıyânet mültezem her yerde, hak meçhûl.
Yürekler merhametsiz, duygular süflî, emeller hâr;
Nazarlardan taşan manâ ibâdullâhı istihkâr.
Beyinler ürperir, yâ Rab, ne korkunç inkılâb olmuş:
Ne din kalmış, ne îman, din harâp, îman türâb olmuş!
Günaydın 1K
İnsana en çok şiir yakışıyor..
Sonra, yeryüzüne yağmur..
Gökyüzüne mavi..
Ve en çok insana vefa yakışıyor..
Yüreğe sevda..
Gözlere haya...
Ve en çok yaşamak yakışıyor, İnsanca, sevdaca, duruca...
Ahmet Telli
yine bir yol ayrımı.
değdi mi geldiğine bunca zaman?
aralıksız bir serüven,
pek tekin değil eşgali ama sen güven.
bulut beyazlığı yüzünde bir maske.
ölü ya da diri istiyor ama yok mecali.
dallı budaklı, çetrefilli bir değişimin artığı;
acıtmış olsa gerek ufkunu derinden.
sahi, saydın mı kaçan fırsatları?
bir birikim misali halinden memnun kalanları?
değerlenir mi bir gün acaba,
dünlerden kalma,
saklı, mağrur ve acı geçmişler?
anladığım kadarıyla hepsi bitmişler.
yetmemiş!
üzerine birde çekip gitmişler...
vefa; ziyan oluyor sende.
biat et, tutma nezdinde.
fevkalade!
mükemmelin de ötesinde.
yaşlı ruhunu takın şimdi genç bedenine ve söyle;
"sen asla iflah olmayacaksın".
ama aramızda kalsın!
önüne gelen, duymasın öyle...
“Onun bana emeği geçti” dediğim kimseden kolay kolay kopamadım. Vefa çok güçlü bir duygu, çok güçlü ve bağlayıcı bir duygu.
Vefa bir emanettir. Emanetin kıymetini bilmeyen, vefanın kıymetini ne bilsin. İnsanlar başkasının körü olmuş, kendinden başka kimseyi görmüyor. Duvar aşamayan ne emaneti bilir, ne vefayı.....
