Daha önce bir iki kere başlayıp hiç bitirmediğim bir kitaptı, okuduğumda nasıl bitiremediğime hayret ettim çünkü klasik bir uzaylı hikayesinden farklı olarak bizi kendi dünyamız hakkında da fazlasıyla düşünmeye yönlendiren, karakterleriyle, anlatımıyla kendini okutan çok güzel bir bilim kurguydu. Olabildiğince spoiler vermeden yazmaya çalışıyorum ama hikayenin ilerleyişinde çok akıllıca ve etkileyici özellikler gördüğümü de atlamak istemiyorum. Kısaca bahsetmek gerekirse, kitapta gezegenini kurtarmaya çalışan bir Anthea'lının dünya zevkleriyle ve insanlarla olan ilişkisini anlatıyor. Hikayede yazarın bize sürekli hatırlatmak istediği bir kısım olduğunu sezdim. O da biz insanların, sayıları üç yüzden az olan Anthea'lılardan kendimize ve gezegenimize dikkat etmediğimiz koşullarda daha erken yok olacağımızdı. Ana karakter Newton bundan neredeyse emindi, gezeninde yıllar boyu insanlığı araştırırken fark etmişti.
kısacık spoiler------
Son sayfalarda Bryce ve Elbert'ın sefil haldeki Newton'dan dünyayı kurtarması için medet ummaları Walter Tevis'in gelecekte ne kadar zor durumda olacacağımızı göstermek için yaptığı önemli tahminlerden biri bence.
"Elinizi çabuk tutmanız gerek, büyükbaba," dedi Elbert barın ardından. "Kurtarılmaya adamakıllı ihtiyacımız var, hem de ivedi olarak."
