Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.6
Ah be Hüseyin Ağa
Dostoyevski, Tolstoy yahut Victor Hugo işine bak kardeşim. Yoksulluğun, garibanlığın kitabı Yozgat’ta yazıldı. Ah be Hüseyin ağa. Okurken içim kıyıldı.
Büyük adamsın Abbas Sayar.
Ailesine ekmek götürebilmek için hırsızlık yapan ve bu yüzden kürek mahkumiyetine çarptırılan Jean Valjean’ı merkeze alan fakat kitap ilerledikçe hayatın zorluklarıyla mücadele eden insanların hikayeye eklenmesi ile dallanıp budaklanan bir başyapıt Sefiller.
Jean Valjean’ın yaşadığı zorluklar ve haksızlıklar karşısında kötü bir adam iken nasıl iyiye doğru evrilip insanlara faydalı olduğunu okumak paha biçilemezdi.
Paris’in ışıltılı hayatının yanında yoksul tabakanın durumu, sınıf mücadelesi, din, politik durum, iç savaş gibi durumlar da kitapta sıklıkla geçiyor.
Fantine, Cosette, Mairus ve daha pek çok karakter unutulmazlar arasında yerini aldı. Kitabın kalınlığı gözünüzü korkutmasın çok akıcı, sade, anlaşılır bir dil ile kaleme alınmış bir çırpıda okuyacağınza emin gibiyim
Sefiller 1. Cilt Fantine
"Sefiller" benim yıllardır okumak isteyip bir türlü başlayamadığım bir kitaptı. Sonunda o cesareti toplayıp başladım. 1. Cildi olan "Fantine"i bitirdim.
Okurken ilk başlarda kafamda kişiler birbirine girmiş dahi olsa sonlara doğru tüm taşlar yerine oturdu.
Jean Valjean hayatında yaptığı bir kötülük uğruna ömür boyu kötü damgasına mahkum edildi. Oysa o değişmek için çabalamış, herkes tarafından sevilen birisi olan Mösyö Madeleine olmuştu. Buna izin vermediler. Her zaman olduğu gibi iyilikler değil de kötülükler ile hatırlandı. Bir sonraki kitabın nasıl devam edeceğini merak ediyorum. Bu cilt hakkında diyebileceğim şey şu ki,
Sen ne kadar iyi olursan ol, üstündeki damgaların gitmesine izin vermiyorlar ama sen değişmeye çalışmaktan, iyi birisi olmak için çabalamaktan vazgeçme. Vicdanının sesini dinle♡
Gülən adam Viktor Hüqo qələminin çox gözəl əsərlərindən biridir. Sonluğun belə olacağını gözləyirdim. Quinplenin hər şeydən vaz keçməsi, yenidən Deanın yanına qayıtması təsirli idi. Bəlkə sonu daha fərqli təsəvvür etmək olardı . Ancaq məncə buna ehtiyac yox idi. Çünki Quinplen bir dəfə içdiyi badəni bir də içmək istəyə bilərdi. Ya da onun sonu Dea, Homo və Ursusdan ayrı olardı. Hər birinin birlikdə bir sonda olması , Dea və Quinplenin bir gəlib bir getməsi oxucuya onların aralarında olan bağı göstərir. Əslində mən onların aralarında aşk olduğunu düşünmürəm. Bacı qardaş da demək olmazdı. Daha fərqli bir bağ idi onların arasında olan münasibət. Əsərin sonunda Homo və Ursus tək qaldı. Necə ki, tək gəlmişdilər elə də tək qaldılar.
Muhteşem bir kitaptı
Okumaya bir türlü vakit ayıramadığım, fakat okuyunca elimden bırakamadığım bir kitaptı. İnsana sanki son gününü yaşıyormuş gibi hissettiren etkileyici bir kitaptı. Şunu söylemeden edemeyeceğim, kitabın önsözünü kitaptan daha çok beğendim. Önsözde Victor Hugo’nun idam hakkındaki fikirlerini okuyoruz, hayatımda okuduğum en güzel önsözdü. Eğer önsözü ayrı bir kitap olsaydı 10 puan verirdim, ama bir bütün olarak ele alırsam, 9 puan veririm. Kitabı beğenmediğimden değil, 10 puanı benim için çok özel olan kitaplara verdiğim için.
Martin Eden
Bazi kitaplar hayattan kesitler sunar bize. Martin Eden de oyle biraz. İlkokul diplomasi bile zor bulunun Martin'in, burjuva kesimi icin kendini kanitlama cabasi, gece gunduz kitap okuma, kendini egitmek icin ugrasisi ve yazarlik serüvenine baslamasi... Sahi eğitim sadece diplomadan mi ibarettir? Yoksa bu burjuva kesiminin bize dayattigi statüsel egitim sınıflandırmasından mi ibarettir? Okulsuz eğitim, egitim degil midir? Birini sevebilmek sadece okul diplomasindan mi gecer ? Bu sorularin cevaplari kesin midir? Peki kime gore, neye göre? Son soz olarak;
"SADECE BEDENLERİ, ŞEKİLLERİ, GÖRÜNTÜLERİ SEVENLERE NE YAZIK! ÖLÜM HER ŞEYİ YOK EDECEK.
RUHLARI SEVMEYİ DENEYİN.
-Victor Hugo-"
"Quasimodo", Paskalya'dan sonraki ilk pazara verilen addır aslında. XX. yüzyıl Parisi'nde Notre-Dame Kilisesi'nin ön avlusundaki kerevete, kimsesiz bebekler bırakılırdı. Başrahip Frollo, böyle bir günde bulduğu sakat bebeği himayesine aldı ve ona Quasimodo adını verdi. Onu büyüttü ve zangoçluk işini verdi; ancak çanın sesi altın kalpli Quasimodo'nun giderek sağır olmasına yol açacaktı. Quasimodo, koruyucusu kabul ettiği Frollo'ya büyük bir sevgi ve bağlılık duyarak büyür. Oysa başrahip karanlık içdünyasına hapsolmuş, dizginleyemediği nefretinin pençesinde kıvranan biridir.
Hayatı, çanlar ve Notre-Dame Kilisesi'nden ibaret olan Quasimodo, güzeller güzeli çingene kızı Esmeralda'ya, ilk görüşte büyük bir aşkla vurulur. Ne var ki başrahibin gözü de Esmeralda'dadır. Esmeralda'nın dünyasındaysa Yüzbaşı Phoebus'ten başka hiç kimseye yer yoktur. Artık sevgi ile nefretin, iyilik ile kötülüğün kıyasıya mücadelesidir yaşanan.
Victor Hugo, olayları ince ince ördüğü Notre-Dame'ın Kamburu adlı ünlü eserinde, insan hayatında kaderin yerini de sorgulamış, kaleme alındığından bu yana birçok sanat eserine, özellikle de filmlere esin kaynağı olan muhteşem bir roman çıkarmıştır ortaya.
Notre-Dame'ın Kamburu aynı zamanda Paris kentinin romanıdır. Hugo, şehrin o dönemini adım adım, duvar duvar, tarih tarih, o olağanüstü zengin diliyle anlatmış, Paris'in, diğer karakterlerden rol çalmasına yol açmıştır.
“Bir İdam Mahkumunun Son Günü" adlı kitap, Albert Camus tarafından dönemin ceza anlayışını eleştirmek için yazılmıştır. ölüm ve adalet kavramlarını konu alan bir eserdir.
Kitap, idam mahkumunun son gününde geçirdiği ruhsal bunalım ,ölüm korkusu ve adaletin sorgulanması, mahkumun ölüm karşısındaki çaresizliğini yansıtır
Camus, kitapta idam mahkumunun duygusal ve zihinsel durumunu betimlerken, okuyucuya empati duygusu ile idamın ağırlığını ve insanın varlık sebebini sorgulatır.
Kitap da mahkumun suçundan bahsedilmemesi yazarın “hiç bir suç idamı hak etmez” düşüncesi nedeniyledir.
Yazar Aslında idam cezasının insanlık için bir faydası olmadığını .Birini cezalandırmak yerine iyileştirmek gerektiğini söyler. Ayrıca mahkumun ölüm cezasını düşünmekten işlediği suçun pişmanlığını yaşayamadığına değinir.
Etkilendiğim kısım ise yazarında eleştirdiği gibi insanların idamı seyrederken zevk almalarıydı. Sonucu ya da sebebi ne olursa olsun Nasıl olurda bir ölüm insanlarda bu denli heyecan uyandırır? Ölümün doğruluğunu yanlışlığını kastetmiyorum. Anlatmak istediğim nokta insanların bir ölümden haz duyması. İyi ya da kötü her ne niyetle olursa olsun bi idamın sizde haz uyandırmasının normal bir his olmadığı kanaatindeyim.
İdam mahkumuna dair
Kitaba başlarken kararsız kalmıştım. Psikolojik olarak yeterli olacağımla ilgili şüphelerim vardı. Okumaya başladıktan sonra kitabı sevdim. Aslında ufacık bir kibrit ateşi gibi görünse de başlarda sonrasında insanların hayatını elinden alan bir sisteme karşı en büyük eleştirel yapılardan biri haline gelmiş bir kitap. Mahkum olan kişinin duygusu o kadar güzel verilmiş ki eğer ben onun yerinde olsaydım aynı şeyleri hissederdim diye düşünmekten kendimi alamadım. Okumanızı tavsiye ediyorum.
Yazar; Greve Meydanı'nda gerçekleştirilen bir idam sahnesinden etkilenerek bu romanı yazmıştır. İdamın toplum ve birey üzerinde yarattığı etkiyi büyük bir ustalıkla anlatarak protesto ederken aynı zamanda idamını bekleyen, mahkum bir adamın düşünce ve duygularını da kaleme alarak "zihinsel otopsi" şeklinde anlatması da romana farklı bir özellik kazandırmıştır.
