Ne zamana dek anlatacağım derdimi halka
boşu boşuna?
Ne zamana dek dinleyeceğim insanların kınamasını?
Sen uyurken tatlı tatlı gülistan kucağında
Ne zamana dek vuslat hevesiyle uyuyacağım diken üstünde?
Yok madem Şirin'in gönlüne götüren yol
Ferhad misali,
Ne zamana dek taş deleceğim gönül kanıyla, kanlı göz yaşıyla?
Süpüreyim köpeğinin
Gece tayfasını selamlıyorum...
.
Ve çaresizlik dar ağacında ;
Ve yarınlara;
Ve ey vuslat, tüm hasretler sana !
Dedim ki;
B/Aşka çare yok ...
Neylersin ...
// Yusef Masadow//
Sessizleşir insan, dünyaya ait olmadığını anladıkça. Hiçbir şeyin gerçek sahibi olmadığını, yalnız geldiği bu alemden yapayalnız göçeceğini kavradıkça. Sessizlik en sağlam sığınağıdır insanın. Tüm bu gürültünün, debdebenin, karmaşanın ötesinde; asalete, naifliğe dair ne varsa sessizliğe çağırır insanı. Bir aşk bir hüzün bir vuslat ne kadar gerçekse o kadar sessizdir. Sessizlik her halin en asil olanıdır. Birgün insan; sadece sessizlikten ibaret olacak..
- Sen Gel Bence -
Sen gel bence...
Açmaz belki hazanda
Çiçekler,
Ama güller açar
Gülmeyi unutmuş yüzümde.
Sen gel bence...
Varmaz belki geceler sabaha,
Kimsesizliğim susar