Min tu bibîr dianî, bîra min goreke ser vekirî
Tế de, ne ez ne jî tu
----
Seni hatırlıyordum, hatırlayışım ağzı açık bir mezar
İçinde ne ben ne de sen
Mîn xand,gellek keyf xwaş bûm
KITÊBA MIN
Kitêba min spehî ye
Kitêbeke pir mezin
Tê de her tişt dibînim
kulîlk, kitik, berx, bizin.
Ez gelek hej wê dikim
Rûpelên wê çeleng in
Çîrokên wê xweşik in
û resmên wê bireng in.
kitêba min dibêjit
Welat bav e, bra û dê
Her gav hinik dixwînim
Çiqas kêfa min pê tê.
kitêba min dibêje
Sor. spî, kesk e: ala me
Ezê yekê bigirim
Sibê ji mala meye
Kamiran Alî Bedirxan<>
Li welatê xwe yî , li bajarê xwe, li çarşîyê yî, birçî dibî, diçî loqanteyê ku xwarinê bixwî, kurdek î û li ser hukmê xwe yî, xwedîyê loqanteyê kî kurd e. Ça bi te dixe , çav bi kurmancîya te dixe , kêfa wî tê . Tê cem te û ji te re dibêje , “ Helal be ji te ra.!” Dikenî û di dilê xwe da dibêjî , “ ji be çi, helal be ji min ra .! Ez li mala xwe me û bi zimanê xwe me.”
