*
Ez lawê welatê xerîbiyê bûm.
Bi kes û bi heval bûm.
Lê îro
Tenê bûn di dilê min de helîn çekir.
Ev Bajar Limin Nehat
Ev bajar jî limin nehat , ezê biçim xerîbîyê
Ez ê li welatê xelkê binêrim li çavên xwe
Min tiştek fehm nekir ji dinê , ji jînê , ji evînê
Gava derîyê bîrê vebû ji dûrîyeka nêzîk
Ez ê biçim bibim pêlek li deryayên tarî
Jî bo roja Helbestê
HEMŞERİ🌹
Hemşeriyê min
Xwede xêr bike ku tu hatiye ve xeribiye
Deka bêje min te çi tişt bi xwe re ani
di wi welate ku tu jê hatî
Ma çendek di axa gunde min li te giran bû
te bi xwe re ne ani malnemîrat
Qene silavek ba qene gulek ba gene berhûrek
Qene dilopek ji barana ezmanê welatê min
Tu çı hemşeriye ku tu dest vala hatiye vê denê
Diyar e te wek min êşa xeribiye nekişandiye birakoo
Ke ji te ra gotiye tahma xeribiye şêrîn e
Û ke ji te re ne gotiye keserek tenê ji di vê xerîbiyê de ne bi kûl û birîn e ...
..."dewra felekê li ser me kîn bû", em lawên welatê xerîbiyê bûn, xerîbî qedera me bû.
Dilo lo...
Vê sibekê xelkê mîn i delal çû welatê xeribiyê...
Kesek li mala tu nîn e, w'ezê sebra dilê pê bînim...
Derdê dilê min pir in, şevê kanuna şevine dirêj in...
Ezê rabim lêwik li dergûş xînim...
Jı derdê dılê xwe re rebenê, bılorînim, bılorînim, bılorînim...
Hêstirê xwînê, ser sê biskê dişê
Hinarê rûka bibarînim...
De bajo emrê dilê pê re...
Mehmed Uzun
Şev? Gelo şevên dirêj û xedar ên welatê xerîbiyê dê çawan derbas bibin?
Evîn û bihuşta evînê?
Ew li kû ne, xwe li kû veşartine?
welatê xerîbiyê 'nin ne anlama geldiğini öğrendim;
sürgün, kökten, ana toprağından koparılış, yabancı ve bilinmeyen bir yaşama mahkumiyet, unutuluş, sonu gelmez bir hasret ve nostalji.
WELATÊ XERÎBiYÊ
Bir Hüzündür Ayrılık
PdfKitabı okudu
O zaman welatê xeribiyê' nin ne anlama geldiğini öğrendim.
Sürgün, kökten ana toprağından koparılış..
Yabancı ve bilinmeyen bir yaşama mahkumiyet, unutuluş sonu gelmez bir hasret...
"Dewra felekê li ser me kîn bû",em lawên welatê xerîbiyê bûn, xerîbî qedera me bû.
Sayfa 78Kitabı okudu
Rûpelek ji teqwîma emrê min...
DENGÊ XERÎBİYÊ
Di vê meydana biçûk de dest pê kir. Zora hemû dengên din ên ku heya wê demê jiyana min hûnandibû, bir. Di ruh û dilê min de, ji xwe re cihekî taybet anî pêş. Dengê welatê xerîbiyê, naşibe dengên din mîna dengê seqemê ye, lê jê sartir e. Mina dengê şûrê mêrkujan e, lê jê tûjtir e. Mina dengê guliyên berfê ku hêdîka dikeve erdê, lê jê zîztir e. Mîna dengê kund û kundan e, lê jê bêtir bi tirs bû.
Dengê welatê xerîbiyê, guhdarên bîrbir! sar, zirav, zîz û tijî metirsî ye. Dengekî ku tu deng nikare wî haş bike, ji dilsozî û fikaran dûr bixîne û vegerîne dengekî xwe- zayî. Rengê welatê xerîbiyê, bi darê zorê dizê û dijî. Dema ku me ji welatê xwe bêdeng û bi kesereke kûr xatir xwest, pişta xwe da çemê Dîcle û ber bi welatê jor di nava leşker û berpirsên leşkerên Osmaniyan de, em bi rê ketin, min dengê wela- tê xerîbiyê di ruh û dilê xwe de his kir. Ev deng jî mîna êşa çavê min ê kor bû, kese- kî din nedidît, lê hîseke ecêb, nefes li min diçikand û ez diavêtim di nava pêlên xurt ên tevliheviya dil, ruh, bîr û hiş...
Hawara Dîcleyê Mehmed Uzun
Ev bajar jî li min nehat, ez ê biçim xerîbiyê
Ez ê li welatê xelkê binêrim li çavên xwe
Min tiştek fahm nekir ji dinê, ji jînê, ji evinê